De Wmo-consulent zit in de tang. Aan de ene kant de overheid die elke beperking gecompenseerd wenst te zien maar daar geen geld voor over heeft. Aan de ander kant een individualiserende samenleving waarin het aantal ‘beperkten’ toeneemt.
Neem het voorbeeld van consulent Maatschappelijke Ondersteuning Sandra. Een cliënt van 83 jaar ontvangt sinds twee jaar een persoonsgebonden budget voor drie uur huishoudelijke hulp per week. De cliënt in kwestie verhuist naar het praktijkgedeelte van een voormalige dokterswoning, dat verder bewoond wordt door haar zoon en schoondochter. Puur juridisch gezien heeft de cliënt waarschijnlijk nog steeds recht op het pgb. Maar hoe zit het met de zo gewenste ‘eigen verantwoordelijkheid’?
Beleidsarm
En zo komen er elke week wel een paar van zulke dilemma’s. De gemeente moet bezuinigen, maar om een aantal redenen is dat nog niet zo eenvoudig. Zo heeft het rijk de Wmo ‘beleidsarm’ ingevoerd, vergrijst de bevolking en wordt die steeds mondiger en groeit het aantal mensen dat kampt met een hele trits van problemen.
Reddende engel
De reddende engel die de consulent uit deze omklemming moet bevrijden heet de Heilige Kanteling. Zowel bestuurders, politici als beleidsadviseurs hebben al hun hoop op hem gevestigd en zien reikhalzend uit naar zijn komst. Maar over van waar naar waar er gekanteld moet worden, daar laten ze zich niet over uit. En aangeven wat die kanteling in meetbare termen moet opleveren, doen ze al helemaal niet.
Harde criteria
En de Wmo-consulent? Die blijft ontredderd achter. Ik vind daarom dat de wetgever zijn burgerdienaars moet voorzien van passende instrumenten in de vorm van een aantal harde criteria om voor een Wmo-voorziening in aanmerking te komen. Denk bijvoorbeeld aan een inkomens- en vermogenstoets op alle voorzieningen. Of aan de verplichting dat familieleden in de 1e graad die niet verder weg wonen dan 10 kilometer de gebruikelijke zorg leveren, als zij daartoe in staat zijn.
Verder lezen
Meer lezen over de dilemma’s van de Wmo-consulent? Lees het Wmo-themanummer van Sociaal Bestek.
Ik ben er van overtuigt dat de veranderingen de consulenten juist meer vrijheden kan geven en er ook meer maatwerk geleverd kan worden. Mits natuurlijk maatwerk niet vertaalt wordt dat als iemand iets vraagt hij/zij het ook krijgt. Er moet juist aamen met de birger gekeken worden wat nodig is, wat zijn eigen oplossingen zijn etc.