Het is toch te gek voor woorden dat velen pas opbloeien nadat ze dat indrukwekkende kantoor hebben verlaten. Hoe kan dat plezier gekopieerd worden in het dagelijks werk.
– COLUMN – Dirk-Jan de Bruijn
Het is en blijft écht een vak om leiding te geven aan professionals. Maar wel erg leuk! Afgelopen jaar mocht ik dat vanuit mijn verantwoordelijke rol bij ICTU elke dag doen. Met veel plezier overigens! Had natuurlijk flink wat ervaring opgedaan in de Bakkenist en Deloitte leerschool en gekeken hoe mijn bazen dat destijds deden. Wat effectief was. En wat daarin wel en niet bij mij paste.
Want één ding is natuurlijk essentieel: doe die dingen die bij jou horen. Bij jouw eigen stijl. Bij je mens zijn. Authentiek heet dat in de volksmond. Want mensen hebben direct door of het echt is. Of een toneelstuk.
Toen ik er aan begon heb ik eerst nog even wat gesnuffeld in de bestseller van Matthieu Weggeman. Die pil met de pakkende naam: ‘Leidinggeven aan professionals: niet doen!’. En de rode draad van Weggeman’s advies (die ik er tenminste heb uitgehaald) is: stuur op eigen verantwoordelijkheid! Laat mensen zien wat ze zelf allemaal in huis hebben. Laat hen opereren vanuit hun eigen kracht. Stop ze als het ware vol met zelfvertrouwen. Of zoals de bekende Commodores zingen in hun prachtige song Sweet Love:‘Everybody is a star’. Want daar gaat het toch om.
Iedereen heeft talent. Alleen sommige weten dat wel erg goed te verbergen. En hebben een leidinggevende die hen ook niet inspireert om daarmee aan de slag te gaan. Om op zoek te gaan naar je eigen passie. Naar je betrokkenheid. Waar jij dagelijks fonkelende ogen van krijgt. En belangrijker: waarmee jij dagelijks publieke waarde creëert!
Zeg nou zelf: het is toch te gek voor woorden dat velen pas opbloeien nadat ze dat indrukwekkende kantoor hebben verlaten. Om dan bij de schaakclub, voetbalvereniging of de ouderenbond helemaal los te gaan. Uit eigen vrije wil. Interessant is dan om te ontdekken wat het maakt dat je daar dan wel met plezier de dingen doet. En hoe je daar dan je brood mee kunt verdienen. Hoe je dat kunt kopieren in je dagelijkse werk. En vooral hoe jij als leidinggevende dan het verschil in kunt maken. Hoe jij hen kunt triggeren om daarmee aan de slag te gaan.
In feite is het heel simpel. Maar tegelijkertijd o zo taai en weerbarstig. Want het begint gewoon met luisteren en stellen van de goede vragen. Om zo een sfeer te creëren waarin mensen zich ook bloot geven. En eerlijk zijn naar zichzelf. Om zo op zoek te gaan naar hun eigen talent. Waar zij dagelijks mee klantwaarde mee kunnen creëren. Met passie. En plezier.
Betekent wel dat je dat rode potlood even moet laten liggen. Dus geen control of command. Geen micromanagement. Maar wél verbinding en vertrouwen. Want alleen zo bereik je dat vakmanschap!
Mooi verhaal Dirk-Jan! Alleen wel jammer dat er nog steeds zoveel leidinggevenden zijn die denken dat ze moeten acteren vanuit control. Wantrouwen. Die niet weten hoe je moet sturen op verantwoordelijkheden. Ook omdat ze niet te betrappen zijn op visionair denken. Andere competenties?