Door het decentraliseren ging een golf van aanbestedingen door het land. “Terugblikkend valt een aantal relevante zaken op.”
In de Tender Nieuwsbrief van deze maand zetten adviseur Petra Dollekamp en advocaat Gert Weerheim op een rij waarvoor gemeenten hebben gekozen als het gaat om de aanbestedingen voor de maatschappelijke ondersteuning in de Wet maatschappelijke ondersteuning. Conclusie? Er zijn drie hoofdcategorieën:
- Bestuurlijke aanbesteding (in 51 procent van de gevallen)
- Klassieke aanbesteding (in 46 procent van de gevallen)
- Overig (in 3 procent van de gevallen).
“De praktijk laat zien dat gemeenten kiezen voor veilige opties in aanbestedingsprocedures en ‘best practices’ bij elkaar afkijken”, schrijven Dollekamp en Weerheim. “Slechts in zeer beperkte mate blijkt een op de lokale situatie toegesneden procedure te worden gehanteerd.”
Afspraken
Bij de bestuurlijke aanbestedingen gaat het om basisconvenanten met spelregels. Daarna moet tot individuele afspraken met zorgaanbieders worden gekomen. “Het voordeel is dat aanbieders invloed kunnen uitoefenen op de voorwaarden van het contract dat zij gaan sluiten”, stellen de schrijvers.
Bijna de helft van de gemeenten kiest ervoor de ondersteuning (klassiek) als iedere andere dienst of levering in de markt te zetten met een meervoudig onderhandse of nationale aanbesteding. Een handjevol gemeenten is creatief bezig. Een voorbeeld is de gemeente Utrecht, waar op basis van de cijfers over 2013 en 2014 een individueel voorstel is gedaan per aanbieder.
Problemen
Dollekamp en Weerheim zien nog geen hausse aan rechtszaken om de aanbestedingen voor ondersteunende begeleiding. “Dat is onzes inziens te verklaren doordat veelal raamovereenkomsten zonder volumegaranties werden gesloten.”
Geef een reactie