Daklozen zelf worden nog steeds nauwelijks betrokken bij de invulling van het aanbod, uitvoerende organisaties zijn meer met overleven bezig dan dat ze echt samenwerken en bovendien zitten de arbeids- en woningmarkt op slot.
Er is nog altijd geen sprake van structureel betere aanpakken voor daklozen, stelt kenniscentrum Movisie.
Uit cijfers van het Centraal Bureau van de Statistiek blijkt dat het aantal daklozen in Nederland stijgt (2009-2012). Ook in de cijfers van opvangvoorzieningen is die stijging terug te zien. Er zijn verschillende verklaringen voor deze stijging, stelt Movisie. De centrumgemeenten hebben vaak een strikt regiobindingsbeleid. Mensen die dakloos zijn, moeten deelnemen aan een persoonlijk traject gericht op wonen, inkomen, werk en zorg. Ze moeten dit doen in de stad waar ze vandaan komen. Wanneer daklozen dit niet willen, worden ze geweigerd en komen ze weer op straat terecht.
Nachtopvang
Ook de nachtopvang is in veel gemeenten sterk verminderd. Daar komt nog bij dat werkloze buitenlanders uit de Europese Unie geen toegang krijgen tot maatschappelijke opvang. Dit heeft een toename van het aantal buitenslapers als gevolg, aldus het kenniscentrum. Mogelijk is het de stijging van het aantal migranten zonder verblijfsvergunning ook een van de oorzaken van het stijgend aantal daklozen.
Uit cijfers van de vier grote steden blijkt dat negen procent van de daklozen afgelopen winter dakloos is geworden na ontslag uit een instelling zoals een ggz-instelling, jeugdzorg of asielzoekercentrum. 41% van de groep daklozen is door een huisuitzetting dakloos geraakt. Dat is een groot aandeel, vindt Movisie. “We kunnen dus constateren dat de slag die via de plannen van aanpak en de stedelijk kompassen zou moeten zijn gemaakt, bij lange na niet voldoende is”, constateert het kennisinstituut.
“Wellicht zijn daklozen iets beter in beeld geraakt, maar er is nog altijd geen sprake van structureel betere aanpakken. Het systeem waarin alle partijen in de zorg hun eigen stukje doen en niet echt kijken wat nodig is om iemand te helpen zijn leven naar eigen wensen op de rails te krijgen moet doorbroken worden.”
Transitie
Movisie stelt voor om een begin te maken met het samenbrengen van daklozen, werkgevers werkgevers en woningcorporaties en roept de politiek op in de verkiezingsprogramma’s hier een doel van te maken. ‘Wellicht biedt de transitie naar de Wmo en de Participatiewet wel de nodige ruimte in het systeem om een andere werkwijze te ontwikkelen: de behoefte van de dakloze voorop.’
Geef een reactie