Het is een duizelingwekkend plaatje: de blokjes en pijltjes die schematisch laten zien hoe de Jeugdzorg wordt gefinancierd. “Gelukkig wordt het straks eenvoudiger.”
Al in 2009 constateerden de raad voor Maatschappelijke ontwikkeling en de raad voor de volksgezondheid en Zorg dat de sociale cohesie rond gezinnen zwakker is geworden. Zo beginnen Heleen Jumelet en Jolien Wenink hun bijdrage aan het boek Zorg voor onszelf?, over het gebruik van de eigen kracht van jongeren en hun ouders.
Momenteel wordt zelfredzaamheid vaak gebruikt als toverwoord. Het sociale netwerk van kinderen moet ze buiten de geïnstitutionaliseerde zorg houden. Dit zou de kosten van de Jeugdzorg dan ook beheersbaar moeten houden.
De vraag is natuurlijk hoe een en ander zich verhoudt tot elkaar. Minder samenhang waarvan dus meer wordt verwacht. Die civil society blijkt vaak een wensbeeld, concluderen de schrijvers.
Centra voor Jeugd en Gezin
Toch is er hoop. “Opvoeding is bij uitstek – vanwege het normatieve karakter – een thema waarop mensen zich kunnen en willen binden”, schrijven Jumelet en Wenink. “De opdracht van met name de centra voor Jeugd en Gezin is om middels professionele samenwerkingsverbanden de informele krachten van burgers te versterken.”
De vraag is: hoe dan? Het antwoord: dat wordt niet eenvoudig.
De professional moet de ruimte hebben om dichtbij de inwoners hun zorg te leveren. Het is aan de gemeente om de zorg toegankelijk te maken, stelt projectleider decentralisaties Koen Bron van de VNG. Tegelijkertijd is uitvoering vaak regionaal of bovenregionaal georganiseerd, in de zogeheten koepels.
Bezuinigen
Dan is er nog de efficiencykorting die in de lucht hangt, wat niet betekent dat projectleider Bron er weinig vertrouwen in heeft dat gemeenten de hulp goed kunnen regelen. “Het moet op het niveau van de gemeenten gebeuren en het draagvlak daar is groot.” Dat wethouders meer direct aansprakelijk worden voor het welzijn van jongeren helpt enorm mee, denkt Bron, die ook goed te spreken is over de vereenvoudiging van de financiële kluwen rond de Jeugdzorg.
Met de voorgestelde eigen bijdrage is de projectleider minder blij. “Dat is natuurlijk een verkapte bezuiniging.” Een bezuiniging die voor ouders een nieuwe drempel kan opwerpen.
Contacten
Gemeenten moeten flink veel tijd investeren om dwarsverbanden te leggen. Met de provincie. Met zorgaanbieders. Met cliëntenraden. Een schot blijft hoe dan ook bestaan, ziet Bron, die van het onderwijs. Hiermee is dan weer niet gezegd dat het contact met scholen slecht hoeft te zijn, als medewerkers van gemeenten daarvoor hun best doen. En die van scholen ook, natuurlijk.
Rotterdam en Amsterdam zijn al ver met de transitie, Den Haag is dat in wat mindere mate. Ook in Groningen gaat het rap, wat ook geldt voor Tilburg.
De grote gemeenten zijn ver omdat ze hun eigen bureau Jeugdzorg onder zich hebben. En dat lijkt organisationeel een van de belangrijkste uitdagingen: het praktische antwoord vinden op de vraag wat te doen met de vaak nog provinciale bureaus Jeugdzorg.
Budget
Tijdens het congres De transitie naar gemeentelijke Jeugdzorg maakten bezoekers zich ook wel zorgen om het geld voor de zorg, maar vooral om de vraag hoe gemeenten en regionale bestuursorganen dit gaan regelen. Uiteindelijk moeten ouders het zelf doen, hoewel er altijd een kleine groep zal zijn die nooit het nooit zal leren om hun eigen kinderen op te voeden.
Toch zijn de kansen voor de Jeugdzorg groter dan ooit. De kluwen van geldstromen wordt in ieder geval vereenvoudigd. De hoeveelheid geld is wel degelijk van belang, maar niet de sleutel tot het succes, is de conclusie.
Het is de bedoeling op zoek te gaan naar een herstel van het reguliere gezinsleven; niet naar nieuwe probleemdefinities. Daarmee sloot hoogleraar opvoedkunde Jo Hermans het congres af. “Institutionaliseren werkt in ieder geval, en dat aantoonbaar, niet.”
Zou ik u mogen spreken? Graag willen wij weten wat de problemen zijn om te kunnen voorkomen of oplossen voordat ze onder verantwoordelijkheid van de gemeente komen…
AAN anne-miek wijnbergen .
LIEFDEVOLLE REACTIE.
Aan de moeder wiens kind aan de prikpil moet.
Ik kan me voorstellen dat je je zorgen maakt om je kind van 13. Wat je zou kunnen doen is een eigen kracht conferentie houden. Daar is de voogd en iig de Willem Schrikker Stichting mee bekend. Met hulp van je familie en netwerk maak je dan een plan voor de toekomst en hier kan de kinderrechter ook naar kijken. Ik weet niet in welke regio je woont. Burgers kunnen het zelf aanvragen en ik vraag me eigenlijk af waarom de voogd of de stichting dit niet gedaan heeft. Aan deze situatie moet een einde komen en er moet een betere oplossing worden gezocht. Als je niet zeker weet of je kind veilig is is dat niet goed voor jou maar ook niet voor je kind! Je mag me mailen m.wijnbergen1@chello..nl en zeg even welke regio/plaats je woont.
Ook kun je het zelf doen via http://www.eigen-kracht.nl Een voogd mag eisen stellen aan het plan maar moet in principe het plan van familie en netwerk volgen.
Hartelijke groet en sterkte! Anne=Miek
ik ben een bezorgde moeder mijn dochter heeft geen JEUGDZORG maar WILIAM SCHRIKKER mijn dochter en ik moeder zijn niet te vreden over de voogd van WILLIAM SCHRIKKER ,lees dit maar eens ,
Een uithuisplaatsing van een kind.
Naar een internaat,roept altijd vragen op.
Het hoe of waarom ,is nu niet belangrijk.
Gedane zaken nemen geen keer.
Wat nu speelt is belangrijk.
En vrolijk word ik daar niet van.
Het is heftig.
Eerst word mijn dochter ,13 jaar oud ,in de groep zodanig mishandeld,door wie krijg ik niet te horen.
Maar de gevolgen waren wel,dat ze een onderzoek kreeg ,van de huisarts ,of ze zwanger was en een ziekte opgelopen had.
Ik heb aangifte gedaan bij de politie ,en kreeg geen medewerking van uit het tehuis of de wsg stichting.
Wel kreeg van af die tijd mijn dochter de prikpil.
Ze heeft geen vriend,maar de angst dat dit kind ,onder hun toezicht zwanger zou worden ,Is door de voogdes en andere verantwoordelijke ,besloten ,tegen de wil van haar zelf en mij ,de prikpil.
ondanks dat mijn advocaat hier over met hun in gesprek was.
ging voor de tweede keer een spuit in haar lijfke.
Dan kan ze wel beschermt worden ,voor zwangerschap ,maar niet tegen ongewenst seksuele mishandeling.
En eventuele seksuele overdraagbare ziektes
Ze heeft geen seks met een vriend ,daar is ze ook helemaal niet aan toe.
Ze is 13 jaar.
Door alles wat mijn kind mee gemaakt heeft ,oa ook over plaatsing binnen de wsg stichting ,en ook in dit tehuis ,mishandeld is oa in haar buikje getrapt,door een groeps genoot.
Mijn kind is niet meer de vrolijke meid van weleer.
De gevolgen van dit alles is ,dat ze vaak van streek is.
En hier op word geregeerd ,dat ze naar een rust punt moet ,maar eerst in de holding gelegd word.
Ze gaat dan naar de separeer of isoleer cel.
Praten waarom ze zo van streek is.
Is toch beter,mijn inziens.
En ook een trauma behandeling,zou beter zijn .
En zeker haar een veilig gevoel geven ,dat zoiets nooit meer kan gebeuren .
De prikpil ,bevestigt haar onveiligheid.
Het verhaal is nimmer verteld ,aan de rechter wat er in de groep gebeurd was.
Ze hebben dit verhaal niet willen vertellen.
Hun nalatigheid,(bescherming aan mijn kind)
is met opzet verzwegen.
Ik kreeg deze ellende pas ,een tijd later te horen.
Na dat ze bij de kinderrechter was geweest.
En mijn advocaat wist ook van niks.
En mijn dochter ,haar gedrag ,was zeker van een meiske dat erg van streek was.
De rechter kon zo toch ook het geheel niet overzien.
En dat mijn dochter zo was ,ik kreeg dat op mijn brood.
Waarom mijn verhaal.
Er weinig toezicht op de veiligheid van de kinderen.
En alles word afgedaan ,als het is een incident.
Mijn zoon is bij een ongeval betrokken geweest,is ook op de tv geweest,in het nieuws ,
hier bij verloor een kind het leven.
Ik heb vele zorgen bij mijn kind zijn veiligheid.
want ik ben hun moeder en hou van mijn kinderen.
[b]Mijn vraag,is het mogelijk ,aandacht voor het lot van een kind in een tehuis/b]
Dit noemen ze een time out ruimten.
Deze week ,werd mij ,weer onder de neus gewreven .
Zeg niet isoleer,want een cel is het niet, een kamer wel.
Maar zover ik weet is de deur op slot.
En word ze regelmatig hier alleen in geplaatst.
Er was een week van 4 keer,op gesloten te worden.
Van te voren,is ze in de holding gelegd.
Als ze niet beweegt ,heeft ze geen pijn ,anders wel.
Ze is regelmatig zo overstuur,om dat er niemand is die naar haar luistert.
Ze trekt een zak over haar hoofd ,van plastic.
Ze wil de ramen kapot trappen.
Is deze omgeving veilig voor een kind van 13 jaar.
Als er steeds weer opnieuw ,door dwang,moet gaan luisteren.
En ze is niet alleen ,met dit probleem ,
ze word ook over stuur ,als ze andere kinderen ,zo behandeld ziet worden.
Zo belangrijk dat dit kind,een beetje gelukkig is.
Ze is dood ongelukkig nu.
is dit een kinder tehuis ,waar mijn dochter op kan groeien. met vriendelijk groete bezorgde moeder