In tijden van crisis raken veel werkende armen van de regen in de drup. Hun inkomen wordt geraakt door bezuinigingen, hun arbeidsmarktpositie verslechtert en hun koopkracht vermindert. Deze groep groeit en doet steeds vaker een beroep op de bijzondere bijstand.
Volgens de publicist Will Tinnemans zijn er voor werknemers aan de onderkant van de arbeidsmarkt vooral tijdelijke banen met slechte arbeidsvoorwaarden beschikbaar. De roep om flexibelere arbeid betekent dat werknemers als inwisselbaar worden beschouwd. Tinnemans concludeert: ‘De cocktail van globalisering, flexibilisering en activerend arbeidsmarktbeleid zou weleens een giftig mengsel kunnen zijn’.
Werkgeversmentaliteit
Maar is het echt zo slecht gesteld met de werkgeversmentaliteit? Het lijkt erop dat werkgevers ook hun aandeel hebben genomen om de crisis mede te beheersen. Nederland heeft nog steeds een van de laagste werkloosheidscijfers in Europa. Er zullen altijd ondernemers zijn die de grenzen opzoeken, maar ook zij zijn gebonden aan de wet. Uiteindelijk zal in een goed functionerende arbeidsmarkt een werkgever in conflict komen met Arbeidsinspectie, vakbonden en personeel. Daarnaast dienen ook bemiddelende instanties hun verantwoordelijkheid te nemen en informatie in te winnen over de reputatie van een werkgever.
Inkomensondersteuning
In Nederland is de ondersteuning van mensen aan de onderzijde van de arbeidsmarkt een gedeelde verantwoordelijkheid van de centrale overheid, de lokale overheden en de burgers zelf. Vaak is niet het gebrek aan instrumenten het probleem, maar de toegankelijkheid en transparantie. Dáár moet dus de aandacht naar uitgaan.
Wilt u een uitgebreidere analyse lezen van de problematiek van werkende armen? Lees dan verder in het decembernummer van Sociaal Bestek.
Geef een reactie