Een grote meerderheid van de Nederlandse gemeenten hanteert nog altijd inkomensgrenzen voor Wmo-voorzieningen, ondanks een verbod daarop door de Centrale Raad van Beroep.
Dat blijkt uit een onderzoek van de ANBO, belangenorganisatie voor senioren, onder ruim zestig gemeenten.
Mensen worden uitgesloten van Wmo-voorzieningen, ondanks dat de Centrale Raad van Beroep begin dit jaar oordeelde dat gemeenten geen inkomensgrens mogen hanteren. Belangenorganisatie ANBO heeft 63 gemeenten onderzocht. Daarvan bleken er 45 inkomensgrenzen tussen de 120 en 150 procent van het sociaal minimum te hanteren voor Wmo-voorzieningen. Het gaat bijvoorbeeld om vervoer voor gehandicapten, maar ook om hulpmiddelen.
Inkomensgrenzen
Stichting de Ombudsman constateerde deze zomer al dat 75 procent van de gemeenten onterecht inkomensgrenzen voor Wmo-voorzieningen hanteerden. In september sommeerde toenmalig staatssecretaris Veldhuijzen van Zanten dat de betreffende gemeenten het beleid onmiddellijk moesten aanpassen: gemeenten moesten hun inkomensgrenzen laten vallen. Zij mogen burgers hun hulpmiddelen, vervoersvoorzieningen of andere ondersteuning niet onthouden op basis van inkomen.
ANBO-directeur Liane den Haan vreest voor de toekomstige taken én verregaande beleidsvrijheid van de gemeenten: ‘Gemeenten moeten zorgen dat mensen zo lang mogelijk thuis blijven wonen. Door inkomensgrenzen te stellen, worden mensen bij voorbaat uitgesloten van hulp en ondersteuning. Dat is ontoelaatbaar.’ ANBO dringt erop aan dat de huidige staatssecretaris Van Rijn maatregelen neemt en de gemeenten dwingt zich aan de wet te houden.
-?Gemeenten moeten zorgen dat mensen zo lang mogelijk thuis blijven wonen.-
Hoe valt die opmerking te rijmen als de landelijke en plaatselijke overheid steeds meer de baas wordt van andermans portemonnee bijvoorbeeld? En al die andere bezuinigingen die indirect of direct door diezelfde overheden opgelegd worden? Mensen worden geacht zelfredzaam te zijn?maar tegelijkertijd neemt de overheid steeds meer af bij de mensen die daardoor vaak ik moeilijkheden komen en dan bij anderen (zoals de overheid) moeten aankloppen. Er is heel veel tegenstrijdigheid in vele beleidsvormen. Ik denk dat daar een gigantische inhaalslag te behalen valt als men alle tegenstrijdigheden eruit haalt, zodat men weer terug komt bij het basisprobleem. Vele oplossingen die daarna zijn uitgevonden hebben namelijk veelal al tegenstrijdigheden en blijken tijdelijke surrogaatoplossingen te zijn zoals vele subsidies. Die (meestal tijdelijke) subsidies worden veelal na beleidswijzigingen gegeven als er blijkt dat door die wijzigingen problemen ontstaan !!! Dat betekent dus dat het probleem in stand gehouden wordt, maar men het een tijdje probeert te bagatelliseren/minimaliseren door het geven van die subsidies. Oftewel: men maakt grote wonden en plakt die af met een veel te kleine pleister.