Meten is weten, maar sociale wijkteams moeten ook de ruimte krijgen. “Een afrekencultuur kan contraproductief werken.”
Na het Handboek Prestatiemeten heeft Platform31 ook een essay geschreven om “bij te dragen aan zinvol en effectief prestatiemeten in het sociale domein”, aldus de kennisorganisatie. Het essay komt uiteindelijk tot vijf adviezen voor het in kaart brengen van het werk door wijkteams:
- “Zorg allereerst dat de gemeenteraad goed geïnformeerd is over wat de wijkteams moeten doen en wat de taakstelling is. Dat is een verantwoordelijkheid van raad, bestuurders en wijkteams samen. Wijkteams en gemeenteraad: treed met elkaar in contact en wees ervan doordrongen dat u een gezamenlijke en gelijkwaardige verantwoordelijkheid draagt.
- Bestuurders en raad: spreek met elkaar over de kaders en gewenste indicatoren. Wanneer is het ‘goed’? Wat zou u willen weten? Goede kaders vooraf maken controle achteraf beter mogelijk en veel effectiever. Prestatiemeting dient ook om te leren en om zo nodig kaders of beleid bij te stellen. Ga dus niet al te minutieus afrekenen.
- Probeer het aantal indicatoren te beperken en streef naar een zo ‘rijk’ mogelijke verantwoording. Dat wil zeggen: zorg niet alleen voor cijfers, maar zorg ook voor de verhalen achter de cijfers om een goede beoordeling mogelijk te maken. Maak hierover duidelijke afspraken, om te voorkomen dat cijfers meer vragen oproepen en leiden tot nog meer cijfers. Daarmee kunt u cijferbureaucratie en een oneigenlijke afrekening voorkomen.
- Zorg voor reguliere informele gelegenheden, om vinger aan de pols van de ontwikkelingen te houden en te bespreken wat cijfers en verhalen zouden kunnen betekenen voor het beleid. Dat is in ieders belang, want voor geen van de partijen is het op voorhand duidelijk wat prestatie-indicatoren betekenen voor de beoordeling en verbetering van de praktijk. Het gaat er hier niet om tot consensus te komen of een politiek oordeel te geven, maar om verschillende perspectieven te benoemen en te delen.
- Maak afspraken over wat, hoe en wanneer u formeel rapporteert en wanneer en hoe u politieke discussie voert over de keuzes met betrekking tot de resultaten.”
Conclusie: meten kost veel tijd en geld en niet alles is meetbaar. De auteurs van het essay vragen ook van gemeenteraden flexibeler kaders. “Lees, analyseer, interpreteer, zonder een direct en snel oordeel. Is er een noodzaak tot bijsturen? Stuur dan bij. Deel de inhoud met elkaar en deel onzekerheden. Gebruik de politieke arena vervolgens om, op basis van de inhoud, te besluiten of het bestuur de juiste keuzes heeft gemaakt.”
Geef een reactie