De ontmanteling van het oude verantwoordingsparadigma is cruciaal voor het Sociaal Domein. Gelukkig is er een vernieuwingsbeweging aan de gang die hoopgevend is en waar veel inspiratie en lessen in te vinden zijn.
– blog – Jan Smit
Als gemeentes vanuit hetzelfde bureaucratische en bedrijfskundige paradigma hun verantwoording blijven organiseren, dan komt de transformatie van het sociaal domein, waar op vele plekken in de zorg en gemeenten voorzichtige experimenten aan het ontstaan zijn, niet of nauwelijks van de grond. Gemeenten spelen een cruciale rol bij het realiseren van een beter en humaner werkend sociaal domein. Maar wanneer gemeenten hun opdrachtgeverschap invullen op een klassieke manier en innovatieprocessen proberen te sturen door te beheersen, controleren en regelen, zal er niet veel gebeuren. Dat betekent afkicken van het cijferfetisjisme en de bijbehorende objectiviteitsideologie.
Praktijkdag Nieuw Verantwoorden
Waarom kiezen pioniers voor Nieuw Verantwoorden om de transformatie in het sociaal domein te laten slagen? Meer informatie >>
Bureaucratische verantwoording onder vuur
De kritiek is in zeven heldere punten samen te vatten:
- Cijfers geven op zijn best een gebrekkige representaties van de werkelijkheid.
- Cijfers reduceren de werkelijkheid in dat wat meetbaar en maakbaar lijkt te zijn en gaan daarmee voorbij aan wat niet direct in getallen is uit te drukken.
- Cijfermatige generalisaties verhouden zich niet tot de alledaagse complexe praktijk waarin professionals hun werk doen en waarin maatwerk de kern vormt van het professionele handelen.
- Cijfers lokken strategisch gedrag uit. Professionals gaan zich zo gedragen, dat ‘de resultaten’ worden behaald, zoals gevraagd. Dat gaat ten koste van de dienstverlening.
- Door het sturen op cijfers zitten er perverse prikkels in het systeem. Het realiseren van de gevraagde cijfers wordt belangrijker in het werk dan het realiseren van de best mogelijke oplossing voor burgers.
- De nadruk op cijfers corrumpeert de interne motivatie van professionals.
- De kosten en administratieve lasten zijn niet in verhouding met de opbrengsten van het gebruik ervan.
‘Zodra accountants aan de slag gaan en hún paradigma op de praktijk drukken, dreigt het mis te gaan’, aldus een wethouder binnen het onderzoeks- en ontwikkelingstraject Jong in de Buurt. ‘Cijfers dienen aanleiding te geven tot reflectie en gesprek. Maar door de dominantie van het accountantsdenken zijn we daar ver van weggeraakt. Het cijferfetisjisme viert hoogtij.’ Kwantitatieve meting ten behoeve van aansturing van boven is zwaar overschat.
Nieuw Verantwoorden: van nieuwe uitgangspunten naar nieuwe verantwoordingspraktijken
Het denken over verantwoorden is dan ook gelukkig heel voorzichtig aan het verschuiven. De kernpunten van Nieuw Verantwoorden zijn:
Vakmanschap, Verbinding en Vertrouwen
Vertrouwen in de vakmensen is het uitgangspunt. Verantwoorden heeft niet als doelstelling om te controleren, maar om rekenschap te geven van het handelen in de praktijk.
Dialoog en narrativiteit
In het verantwoordingsproces wordt de objectiviteitsideologie verlaten. Verhalen, ervaringen uit de praktijk van vakmensen en burgers (narrativiteit) en de dialoog over kansen, uitdagingen, dilemma’s en ingewikkeldheden uit de leefwereld vormen het hart van het verantwoordingsproces.
Leren en verantwoorden ván, vóór en dóór de leefwereld
- De verantwoordingsvormen zijn leer- en verantwoordingsprocessen ván, vóór en dóór de leefwereld. Het zijn ontmoetingen van vakmensen onderling, van vakmensen en burgers/cliënten, en van vakmensen en burgers/cliënten en bredere groepen belanghebbenden, zoals raden van bestuur, toezichthouders, wethouders en raadsleden en vertegenwoordigers van de buurt.
Gegevens altijd in dialoog
Kwantitatieve gegevens spelen een beperkte kritische of voedende rol en er wordt in dialoog gezamenlijk betekenis aan gegeven.
Lerend Organiseren
De verantwoordingsprocessen zijn een vorm van lerend organiseren; door de publieke reflectie hebben ze zowel een leerfunctie (wat kan er beter en anders) als een verantwoordingsfunctie (uitleggen aan belanghebbenden waarom er zo gehandeld is).
En er zijn op basis van die nieuwe uitgangspunten nieuwe verantwoordingspraktijken aan het ontwikkelen. Praktijken die congruent zijn met de zich vernieuwende praktijken van zelfsturende teams en werkgemeenschappen. Die nieuwe verantwoordingspraktijk is een bestuurlijke randvoorwaarde voor de transformatie.
Wethouders aan zet!
Wethouders hebben een uiterst belangrijke rol in het uitdragen van de collectieve ambitie en het realiseren van een leerklimaat. De gedrevenheid en het oprechte zoeken van wethouders zelf werkt aanstekelijk voor de werkgemeenschap. Als het leren op gang komt, ontstaan onverwachte verbindingen en mogelijkheden. Maar daar moet wel ruimte voor worden gecreëerd.
De kanteling naar het nieuwe zorgparadigma kan overal beginnen. Maar wethouders spelen een niet te onderschatten rol om de vernieuwing te omarmen en daarmee aan de slag te gaan. Het tegengestelde is ook waar. Toezichthouders kunnen als regimebewakers van het oude denken ook de vernieuwing in de kiem smoren.
Als de verantwoordingspraktijk niet meebeweegt met deze praktijk, dan zal ze in de kiem smoren. Tijd voor bestuurders, managers, controllers en toezichthouders om zich te bezinnen op deze nieuwe uitgangspunten en praktijken.
Over de auteur: Jan Smit is organisatieadviseur, moderator en facilitator van leerprocessen rondom Nieuw Organiseren, Nieuw Verantwoorden en oprichter van Broosz
Praktijkdag Nieuw Verantwoorden
Nieuw Verantwoorden als motor voor de transformatie Kom ook op 10 november >>
Even kijken of ik de strekking goed begrijp.
In de moderne wereld (na 1848) wordt in gemeenten ultieme verantwoording afgelegd in de raad. In de raad botsen de visies van de partijen op elkaar en wordt er een pragmatisch compromis gesloten waar de meeste partijen redelijk mee kunnen leven. Om zijn besluiten goed te kunnen nemen is het handig dat de raad een goed beeld heeft van wat er zich in de gemeente afspeelt, daar is verslaggeving voor nodig die een getrouw beeld geeft van de situatie.
De auteur bepleit het verlaten van de moderne wereld. Sinds 1968 leven wij immers in een postmoderne werkelijkheid, objectiviteit is ook maar een mening die sociaal geconstrueerd wordt. Gedoe met cijfers en juridische zuiverheid is een list van oude witte mannen om aan de macht te blijven.
Wat de auteur voorstelt is dat beleidsambtenaren zich losmaken van de raad, en politiek voor eigen rekening gaan bedrijven (ambtenaren maken in goed overleg deals met vertegenwoordigers van het maatschappelijke middenveld, de raad moet die innovatieve afspraken niet saboteren door oude-witte-mannen verantwoording van die afspraken te eisen).