In samenwerking met het ministerie van Binnenlandse Zaken en de partners van een stadsmanifest werkt Almere aan het eerste early warning system voor probleemwijken.
Dit werd afgesproken tijdens de eerste zogeheten Almere
Tafel. “Almere is een stad die in dit geval uitstekend als voorbeeld kan dienen
voor andere steden in het land”, volgens minister Piet Hein Donner van
Binnenlandse Zaken.
De bedoeling is dat het project landelijk wordt uitgerold.
Met het nieuwe systeem moeten Stedenwijk, Staatsliedenwijk en Kruidenwijk niet
langer verpauperen maar juist meegaan in de vaart der volkeren van de
groeigemeente.
Hoe dit systeem precies moet werken, is vooralsnog
onduidelijk. Voor de tweede bijeenkomst van de Almere Tafel, medio 2012, moet
dit bekend zijn. Met wethouders Adri Duivesteijn en Berdien Steunenberg heeft
de minister afgesproken een landelijk netwerk van early warning systems aan te
leggen, waarmee negatieve ontwikkelingen in wijken scherper in de gaten worden
gehouden. Het sleutelwoord: informatie. Statistische gegevens over
opleiding, werk en inkomen zijn niet voldoende om de problemen voor te zijn.
Informatie
De ogen en de oren van de wijken zijn hiervoor nodig.
Woningcorporaties, onderwijsinstellingen en welzijnsorganisaties moeten helpen.
De bekende statistische gegevens moeten worden gekoppeld aan kennis over
huurachterstanden, bijvoorbeeld, of steeds slechter wordende schoolprestaties. Als
dit soort informatie beschikbaar is, kunnen buurtregisseurs en andere eerstelijns
medewerkers aan de slag.
De uitdagingen voor het systeem zijn de technische
haalbaarheid, de kosten en de mogelijke problemen met de privacywetgeving.
Het systeem dat Marieke en Gemma voorstellen bestaat ook in Almere. Dat heet “Sociaal Caf?”, een periodieke bijeenkomst met een formeel en een informeel deel waar allerlei professionals signalen delen en tot (meestal) lokale oplossingen proberen te komen. Deelnemers komen uit heel veel organisaties, van de basisschool tot het gezondheidscentrum, van de woningbouwcorporatie tot de politie en hier en daar ook georganiseerde bewoners. De bijeenkomsten zijn georganiseerd per gebied en dekken een groot deel van de stad.
Ik ben het met Gemma eens. Een systeem is dus wat mij betreft niet een ICT systeem met gegevens door alle partijen erin gezet. Een systeem is de ontmoeting door alle partijen in de wijken rondom een aantal stellingen of een gezamenlijk invullen van een vragenlijst. Deze worden aangevuld met casuistiek en voorbeelden. Vervolgens is onderdeel het benoemen van interventies en het maken van een plan met afspraken en ook hoe dit vervolgens te toetsen/ monitoren. Het systeem moet dus ook resulteren in interventies!!
Een pracht idee zou ik zeggen. Maar waarom dit alles weer in ICT-systemen uitgedrukt, met alle haken en ogen die daaraan zijn verbonden? Laat het sociale systeem zelf zijn werk doen. Als je een a twee maal per jaar met alle mensen uit de organisaties samenkomt die kennis hebben van de ontwikkelingen in de wijk, dan heb je niet alleen je early warning systeem georganiseerd, je biedt deze mensen tegelijkertijd de kans om met elkaar concrete acties te formuleren om met de positieve en met de niet gewenste ontwikkelingen aan de slag te gaan. Doordat iedereen bijeen is ne gezamenlijk het actieplan maak, ben je ook nog eens van de zeer gewenste ge?ntegreerde aanpak verzekerd!