De Vereniging van Gemeentesecretarissen (VGS) doet een dringend beroep op Tweede Kamer voor aanpassing van de Wet openbaarheid bestuur (Wob), de Algemene wet bestuursrecht en om de Wet dwangsom en beroep bij niet tijdig beslissen te schrappen.
Door de huidige bepalingen in deze wetten moet volgens de VGS de overheid alarmerend veel energie steken in enkele inwoners die eigenlijk niet te helpen zijn in plaats van dat de energie aan belangrijke taken kan worden besteed. De secretarissen doelen op veelschrijvers, veelklagers en inwoners die wetten als de Wob gebruiken voor een ander doel dan waar deze wetten voor bedoeld zijn.
Gemeenten hebben geen instrumenten in handen om een afweging te maken wat een redelijk verzoek of klacht is. Niet alleen de gemeenten, maar ook de ombudsman, via rechtsbijstandverzekeringen toegewezen advocaten en rechterlijke instanties worden regelmatig bedolven onder een fors aantal brieven die door dezelfde burgers worden ingediend en die niet leiden tot een uitkomst die bevredigend is.
De VGS vindt de Wet openbaarheid bestuur en de Algemene wet bestuursrecht gewaardeerde kaders. Gemeenten moeten elk verzoek, elke klacht op zich serieus nemen en formeel juist afhandelen, ook al dient iemand er enkele per week of zelfs enkele per dag in. De VGS is van opvatting dat een gemeente tegen een burger moet kunnen zeggen dat hij niet meer op alles reageert. De Wob en de Awb moeten dus aangevuld worden met een mogelijkheid van een hardheidsclausule bevatten. Ook een verzoek op basis van de Wob waarbij het in de ogen van de gemeente meer lijkt te gaan om het kunnen innen van een bedrag bij te laat beslissen dan om de informatie zelf moet om die reden niet in behandeling genomen hoeven te worden.
VGS bepleit om dit mee te nemen in het wetsvoorstel dat in de maak is tot aanpassing van de Wob. Geef gemeenten een instrument in handen om misbruik van recht te kunnen pareren. Bied de gemeenten de kans zich te kunnen richten op zaken die daadwerkelijk maatschappelijke meerwaarde generen en laat ze geen tijd en geld meer verspillen met het bedienen van een groep ‘’veelschrijvers’’, die hierin een alternatieve inkomstenbron zien.
Zou de klager misschien behoefte hebben aan een luisterend oor, aan erkenning? Ga eens langs! Neem plaats aan de keukentafel. Neem een appeltaart mee.
Mijn reactie is heel kort: Hoe komt toch het dat er mensen en organisaties zijn die ‘misbruik’ maken van die wetten en regels? Zou het iets met klantgerichtheid te maken hebben?