Burgemeesters op waddeneilanden hebben een uitdagende taak. Het is belangrijk dat ze zich kunnen handhaven binnen de ‘eilandcultuur’, ze moeten heel zelfstandig kunnen functioneren, maar zijn tegelijkertijd ook gesprekspartner voor veel grote partijen en belangenorganisaties, schrijft Trouw.
Vlieland heeft sinds maandagavond in Tineke Schokker een nieuwe vaste burgemeester gevonden. Zij was al enige tijd waarnemend burgemeester. Een week eerder is Ineke van Gent voorgedragen op Schiermonnikoog. Trouw geeft de Waddenburgemeesters een voorproefje van wat zij kunnen verwachten.
Nationaal beleid
Volgens bestuurders op de Wadden hebben Waddenburgemeesters te maken met een sterk lokale cultuur. Toch hebben zij juist méér van doen met nationaal beleid dan andere, grotere gemeenten. Zo hebben Vlieland en Schiermonnikoog te maken met een visserijvloot, een haven, militair oefenterrein met internationale wateren, en met een natuurgebied dat Unesco Werelderfgoed is.
Hennie Huisman, de locoburgemeester van Texel, zegt dat zij véél onderwerpen moet aanpakken. Waddenburgemeesters zitten aan tafel met Staatsbosbeheer, dat grote delen van de eilanden in beheer heeft, Defensie, Rijkswaterstaat, en de NAM – terwijl gemeenten op de wal eerder overleggen met wat ambtenaren van de provincie.
Bestuurlijke spaghetti
Bestuurskundige Kim van Nieuwaal, voorzitter van de Waddenvereniging, waarschuwt de nieuwbakken burgemeesters voor ‘bestuurlijke spaghetti’. “Ze doen als burgemeester van kleine gemeenten mee aan het grote spel, maar niet altijd is duidelijk wie er voor wat verantwoordelijk is.” Zo zijn er 31 organen bij de Wadden betrokken die bij een olieramp verantwoordelijkheid dragen. Met het risico dat de een niet weet wat de ander doet.
Volgens Tom van Mourik, ex-wethouder van Vlieland, moeten Waddenburgemeesters vooral heel goed kunnen kiezen. Heel veel regelingen en rapporten van Den Haag waar ze mee te maken krijgen, zijn niet van toepassing op het eiland en haar bewoners.
Buren
Een andere uitdaging is volgens Huisman van Texel dat de kleine eilandgemeenten moeilijk kunnen samenwerken omdat de Waddenzee ertussen ligt. “Sinds kort is er wel een gezamenlijk lobby, maar de zorg en het onderwijs moeten we toch echt zelf vormgeven. We kunnen niet fuseren met de buren.”
Geef een reactie