Het is een fijne werkvorm: geeltjes plakken. Daarmee kun je snel en interactief input ophalen als je een visie, een beleidsstuk of een plan aan het bedenken bent. Maar het gaat niet vanzelf en het gaat ook niet altijd even goed.
Meestal ben ik degene die aan raadsleden tijdens een workshop of bijeenkomst vraagt om geeltjes te pakken. Lekker ouderwets krabbelen op een post-it is de moeder aller werkvormen. Iedereen is lekker bezig, input ophalen, gedachten structureren, het gesprek starten. Wat vind je belangrijk? Welke thema’s moeten we meenemen? Welke knelpunten zie je en welke oplossingen? Dat soort vragen.
Je kunt geeltjes op een andere plek plakken, bij elkaar zetten, ordenen, je komt letterlijk in beweging, iedereen doet zijn ‘zegje. Kortom: snel, effectief, interactief. Alles dat nodig is om een stapje te zetten in een of ander visietraject, bij beleid, oplossingsrichtingen, positionering en ondersteuningsbehoefte. De raad heeft daarmee voldoende stof om de volgende dag verder te gaan.
Met een andere bril op
Onlangs was ik deelnemer en niet begeleider. Die participatiebijeenkomst in het kader van een toekomstvisie heeft mij aan het denken gezet. Het was niet helemaal mijn onderwerp. Ik ging er met de beste bedoelingen en nogal blanco heen. Er waren drie sessies. De eerste ging lekker. Ik zat met gelijken aan tafel. Met mensen die min of meer hetzelfde kennisniveau hadden als ik, zich betrokken voelden, er open ingingen. We plakten geeltjes, bespraken die, brachten onze ervaringen en inzichten in. We rapporteerden plenair terug. De workshopleiding was content met hetgeen we hadden bedacht. Ze konden er wel iets mee.
Aanmoedigen
De tweede sessie ging anders. Ik raakte verzeild in een subthema waar ik dus werkelijk de ballen verstand van heb. Dan denk ik altijd maar: ik hoor wel wat anderen zeggen, laat het bezinken en, wie weet, voeg ik toch iets toe. Er zat gelukkig iemand bij die ging aanmoedigen. Elk idee en inbreng is welkom, het mogen ook vragen zijn. Dat hielp. Er kwamen minder geeltjes, maar er was meer nieuwsgierigheid en een fijne uitwisseling. Ik had het gevoel dat ik ook iets had meegenomen. De workshopleiding benadrukte dat ‘ontmoeten’ ook belangrijk is.
Een ramp
De derde sessie was een ramp. Er zat een ‘visionair’ bij, heel dominant, met een uitgesproken mening en maar één oplossing voor dit probleem, de zijne. Er kwam een monoloog van een kwartier, waar ik weinig touw aan kon vastknopen. Heel technisch ook, met jargon en namen van experts die bij mij geen belletje lieten rinkelen. Ik haakte af. Op zijn geeltje schreef hij drie woorden.
Wij, de ‘niet-visionairs’, keken elkaar wat bedremmeld aan, onze geeltjes bleven blanco. Bij de terugkoppeling hadden we weinig terug te koppelen. Dat was geen probleem voor de workshopleiding. De ‘visionair’ herhaalde zijn verhaal, iedereen keek een beetje glazig. Gelukkig was de tijd om en konden we aan de borrel.
Groepsproces heeft aandacht nodig
Een geeltjes-sessie is een standaard werkvorm, die stelt je nooit teleur. Je kunt, realiseerde ik mij eens te meer, geluk, maar ook pech hebben. De groep waar je mee aan de slag gaat bepaalt wat je brengt, wat je haalt en wat er wordt opgehaald. Als je vanzelf al een groep bent, zoals bijvoorbeeld een gemeenteraad, dan zijn betrokkenheid, een vergelijkbaar kennisniveau en een open houding allemaal aspecten die zorgen voor nuttige input. Verder helpt, al dan niet georganiseerd, een gespreksleider. Iemand die het proces kan ondersteunen en die iets positiefs bij je naar boven brengt. Die mensen zijn er, moeten ruimte krijgen en ruimte nemen. Ze moeten worden benut. Voor visionairs met briljante oplossingen zijn andere werkvormen meer passend.
Morning-after-geeltjes
Wat ik mis bij dit soort bijeenkomsten zijn de morning-after-geeltjes. Al die geweldige ingevingen en oplossingen, die ik later op de fiets/auto naar huis bedenk of de volgende dag. Wat ik had willen bijdragen, als ik meer tijd had gehad om na te denken. Als ik er beter over heb nagedacht. Ik ga dat binnenkort eens uitproberen. Benieuwd wat die opleveren.
Pascale Georgopoulou is oud-griffier en zelfstandig adviseur binnen de publieke zaak, o.a. senior projectleider invoeringsondersteuning Omgevingswet voor gemeenteraden en griffiers.
Geef een reactie