Het zag er in eerste instantie niet naar uit dat de burgemeester zijn functie neer zou leggen. Tot dat moment was de Limburgse affaire beperkt tot een grootscheepse schoonmaak onder provinciale bestuurders.
Eerst kwam aan het licht dat ex-gedeputeerde Vrehen zich had verrijkt met subsidiegeld. Koopmans, CDA-gedeputeerde sinds mensenheugenis en diep bepalend voor wat er in de provincie gebeurde, stapte meteen op om zijn verantwoordelijkheid hiervoor.
Moreel kompas
Zijn CDA-collega Mackes volgde direct daarna. CDA-Limburg ging op zoek naar haar moreel kompas, de resterende gedeputeerden besloten tijdens een debat eveneens hun functie neer te leggen, op de voet gevolgd door de gouverneur, zoals de Commissaris van de Koningin in Limburg genoemd wordt.
En toen richtten alle ogen zich op Dieudonné Akkermans. Wat zou de burgemeester van Eijsden-Margraten doen, de voorzitter van de raad van toezicht die de capriolen van Vrehen niet had opgemerkt. Kon hij blijven zitten?
Bestookt met apps
Er kwam steeds meer aan het licht. Hij had dingen toegestaan, goedgevonden, geaccordeerd. Gemeenten lieten hun banden met de BV’s van Vrehen onderzoeken. Wij raadsleden werden bestookt met apps, mails, telefoontjes en post.
En nóg kon ik me niet voorstellen dat Akkermans zelf werkelijk een onbetrouwbaar persoon was. Het paste gewoon niet in mijn beeld van hem. Ik vroeg me af wat hem bezield had. Hoe had dit kunnen gebeuren? Wat was zijn achilleshiel?
Aan de andere kant: wat had hij in onze gemeente niet gezien? Wat gebeurde er achter de schermen in het college? Of juist daarbuiten? Ik had al regelmatig m’n twijfels over zaken die ik zag langskomen in de raad.
Massieve meerderheid
Bestemmingsplannen die handig waren verbonden of juist opgeknipt. Transacties waarbij landbouwgrond wijzigde in bouwgrond. Telkens had de raad de plannen goedgekeurd, een massieve gegarandeerde meerderheid waar we als oppositie steevast op stukliepen.
Onlangs had het college nog een vreemde beweging gemaakt in een aanbestedingszaak: de regels tijdens het spel willen veranderen. Juist Akkermans had me geholpen om dat te voorkomen. Maar, wat zou er zijn gebeurd als hij géén weerstand had ontmoet?
Ik twijfelde meer en meer – gevoed door de druk die opgevoerd werd door de buitenwacht. Men vroeg om Akkermans’ hoofd. Het voelde nog steeds niet rechtvaardig. Het kon toch niet zo zijn dat de burgemeester moest gaan terwijl dit college kon blijven zitten.
Niet meer zwijgen
We wisten met ons zessen als oppositie dat we niet meer mochten zwijgen, we moesten de openbaarheid zoeken. Zoals gebruikelijk was dat niet eenvoudig tegenover vijftien coalitiebeschermers. Een debat en een extern en onafhankelijk onderzoek, dat wilden we.
Voor ons was duidelijk: dit ging om méér dan de burgemeester. Het hele college had iets te verantwoorden.
Hanneke Koene is fractievoorzitter van GroenLinks in Eijsden-Margraten.
Drieluik Limburgse affaire
Het voltallige provinciebestuur van Limburg stapte in april op vanwege een corruptieaffaire. Uit publicaties in NRC Handelsblad bleek dat de prominente CDA’er Herman Vrehen als gedeputeerde bedrijven had bevoordeeld met subsidiegeld via een goededoelenstichting. Deze stichting Instandhouding Kleine Landschapselementen in Limburg (IKL) bestaat sinds 1981 en ontvangt geld van onder andere de provincie en gemeenten. De affaire leidde tot een grootscheeps onderzoek naar de bestuurscultuur in de regio, waarbij ook de 32 gemeenten in beeld zijn. Burgemeester Akkermans van Eijsden-Margraten ruimde het veld om zijn betrokkenheid als voorzitter van de landschapsstichting. GroenLinks-raadslid Hanneke Koene blogt regelmatig voor Gemeente.nu en volgde het drama van dichtbij. Zij doet in drie delen verslag, waarvan dit het tweede deel is. Lees wat voorafging in het eerste deel, en het vervolg in het afsluitende deel drie.
Geef een reactie