Op een zonovergoten oktoberdag staat de ambtelijke organisatie van onze gemeente bij elkaar in een lieflijk landschap in de buurt van de coronagedenkplek, die we sinds kort hebben. Dat de dag zonovergoten is weet ik doordat de gemeentesecretaris de foto op LinkedIn postte en het erbij schreef. Ze staan stil bij veerkracht en in verbinding zijn, vermeldt ze.
Bij veerkracht en in verbinding zijn, ik herhaal het een paar keer terwijl ik de foto bekijk, want ik snap niet goed wat ik zie. Iedereen staat onder een paraplu. Nu kan het zijn, dat het zo goot van de zon, dat men bescherming zocht, maar daar lijkt het niet op: niemand heeft een schaduw en de kleuren zijn te donker. Klapten ze de pluutjes dan om een andere reden open?
Gesloten
‘Mensen, even allemaal het scherm open want er vliegt iets over!’ zou de onbeschutte persoon op de herdenkingsplek kunnen roepen, of anders de gebarende man in het rode hemd die apart staat. Die laatste lijkt eerder iets te vertellen, maar tegen wie dan? De groep is niet in verbinding met hem, in tegendeel, het lijkt alsof de meesten met de rug naar hem toestaan. Wellicht omdat hij ergens op wees, maar dat deed hij dan niet duidelijk, want vrijwel niemand staat in dezelfde richting en het parapludek is gesloten dus naar boven wordt evenmin gekeken.
Regenboogplu
De paraplu’s zien eruit alsof ze aan het begin van de wandeling uitgedeeld werden, identiek in vorm en maat, in vier kleurvarianten, rood, blauw, geel en groen. Volgens de gemeentesecretaris als metafoor voor al die verschillende persoonlijkheden en stijlen. Drie primaire kleuren en een mengkleur. Ik had minstens een regenboogplu toegevoegd, maar misschien kon bruin dat niet trekken.
Vergezocht
Was het symbolisch om zogezegd ‘aan te haken’ bij de week van de Veiligheid, of sleep ik dat toch echt aan de haren erbij? Moet ik nog iets zoeken achter de opstelling? Het lijkt een wat rommelige gelijkzijdige driehoek, een klein deel kukelt over het randje. Verbeelden ze een pythagorasachtige formule voor de werkverhoudingen in deze gemeente? Dat lijkt me ook te vergezocht.
Gelaten
Wat ik zorgelijk vind, is dat uit de foto geen greintje vrolijkheid spreekt. De gele pluutjes doen hun best, maar de mensen die ik zie, lachen niet, ze staan wat gelaten, zoals ik zelf ook wel sta, bij zulke uitjes. In verbinding met elkaar lijken ze evenmin, het is meer een verzameling groepjes, die zwijgend wacht op een bus, of toch die drone? Is het afgesproken? ‘Mensen, paraplu’s open, foto!’
Mooie woorden
Nee, ik kan niet ontdekken hoe de begeleidende tekst rijmt met het beeld. Dus stop ik het maar in het laatje ‘lege taal’ en hoop van harte, dat dit niet is niet wat onze gemeente naar buiten uitstraalt: verscholen in mooie woorden.
Rest nog de vraag wie de foto maakte en hoe. Een drone denk ik nog steeds, of toch een paraglider, of iemand in een helikopter, of een luchtballon, of een ekster met een gejatte IPhone, een elfje? Voor wie zouden ze wel opgekeken hebben?
Hanneke Koene is gemeenteraadslid en lijsttrekker van lokale partij ODE in Eijsden-Margraten en blogt geregeld voor deze site.
Scherpe analyse Hanneke! Als de dag zonovergoten was dan verwacht je juist geen paraplu’s.
Ondanks de vrolijke kleuren is het beeld dat van een gesloten cocon. Misschien wel in verbinding, maar veerkracht straalt dit beeld niet uit.
Toch een positief punt; ieders privacy is wel gewaarborgd.
Een grappig-zure recensie van een zoveelste foto waarop inderdaad niet de dingen staan de de erbij behorende tekst wil oproepen.
Het is nog niet zo makkelijk om beeld en tekst te laten kloppen!
Maar wat is dat dan ook: veerkracht en verbinding? Zijn dat niet zo vaak herhaalde oppep-woorden, dat ze niemand meer oppeppen en inderdaad (zoals de foto wel mooi illustreert) alleen nog maar gelaten desinteresse opwekken?