Voormalig minister Sybilla Dekker is, als boegbeeld van het Programma Uitvoering, stellig: “De autonomie van de gemeente blijft, maar je komt toch al gauw tot de conclusie dat je het beter regionaal kan organiseren.”
Vanaf 1 september 2010 is Sybilla Dekker, voormalig minister van VROM, als bestuurlijk boegbeeld van het Programma Uitvoering met ambitie aan de slag voor de Regionale uitvoeringsdiensten (RUD's). Dekker neemt in die functie een onafhankelijke positie in. Zij is dan ook niet verantwoordelijk voor de uitvoering van het programma; dat blijven de programmamanagers. De laatste maanden is ze bezig met een broodnodige rondgang langs de belangrijkste stakeholders.
Dekker komt tijdens haar gesprekken veel misverstanden over begrippen als autonomie en bevoegd gezag tegen. “Natuurlijk is het geen gemakkelijk proces. De vraag is voor velen of hun dienst wel bij een groter geheel moet komen. Maar door alleen te roepen dat de autonomie van je gemeente belangrijk is zeg je niets, je moet er ook naar handelen”, zegt zij in een interview met de website Uitvoeringmetambitie.nl.
Autonomie
Dekker is duidelijk: “De autonomie van de gemeente of de provincie blijft er natuurlijk. Maar veel belangrijker is hoe je het een en ander organiseert. Bij grote incidenten constateer je steeds dat een gemeente niet in staat is om zo’n incident te voorkomen en niet aankan. Dan kom je toch al gauw tot de conclusie dat je het beter regionaal kan organiseren. Autonomie en professionaliteit heeft dan ook alles met elkaar te maken.”
Veiligheidregio's
Aansluiting bij de veiligheidsregio's heeft nog niet een hele hoge prioriteit. “Die verbinding kan nu nog niet goed gemaakt worden. Voor velen is het nog niet echt duidelijk wat de veiligheidsregio’s nu precies te bieden hebben. Eerst moeten we de uitvoeringsdiensten tot stand laten komen en dan pas de relatie met de veiligheidsregio gaan opbouwen. Dat is voor beide een meer succesvol traject”.
Uitvoering is meestal goedkoper indien regionaal georganiseerd. Een Raad wordt echter geconfronteerd met een ‘4e bestuurslaag’, waardoor sturing aan de voorkant wel heel lastig wordt.
Uit het artikel blijkt niet over welke uitvoeringsorganisaties het precies gaat. Maar in het geval van grote intergemeentelijke sociale diensten kan worden geconcludeerd dat een goede cli?ntenparticipatie lastiger wordt, dat cli?ntvriendelijkheid vaak vermindert en dat mensen tegenover een organisatie staan waar ze niet goed grip op krijgen; een gemeenteraad trouwens ook niet meer. Maar dat is natuurlijk een aspect en betreft een doelgroep die geen prioriteit bij beleidsmakers krijgen als het gaat om fatsoenlijk en menswaardig bestuur.
Goed om dit onderwerp veel sterker te agenderen. Ben vooral benieuwd naar de controle op de kwaliteit bij uitoefeninge van de controlerende taak provincie en gemeente. Zie oa. rapport rekenkamer Provincie N-H