Sinds de komst van het Kabinet Rutte gaat het steeds over het nemen van ‘eigen verantwoordelijkheid’. Van iedereen een belangrijke mate van eigen verantwoordelijkheid gevraagd wordt. Maar een burger neemt niet als vanzelf zijn eigen verantwoordelijkheid omdat gezegd wordt dat hij dat moet doen.
Gelukkig zien we op steeds meer plaatsen dat er ruimte komt voor eigen plannen en ideeën en dat er wordt geluisterd naar wat mensen zelf denken nodig te hebben om weer een stapje verder te komen in hun leven. De Buurtbrök (dialect voor buurtbrug) in Maastricht is een positief voorbeeld.
Ontmoeting
In vier kwetsbare wijken is, onder leiding van Welzijnsorganisatie Trajekt, een Buurtbrök vormgegeven. De Buurtbrök bestaat uit activerende en laagdrempelige ontmoetingsplaatsen voor alle buurtbewoners. Het zijn kleine panden in de wijk waarin winkel, eethuisje en servicecentrum worden gecombineerd.
Activering
In de Buurtbrök werken twee groepen vrijwilligers; één groep bestaat uit kwetsbare buurtbewoners die vanuit bijvoorbeeld sociale activering zijn voorgedragen. De andere groep wordt gevormd door buurtbewoners die zelf hun diensten aanbieden. Iedereen is welkom en er wordt gekeken naar wat iemand wel kan, niet naar zijn belemmeringen.
Sturen
Als de overheid meer eigen verantwoordelijkheid verwacht, dan zal er bewust gestuurd moeten worden. Professionals moeten leren loslaten en vertrouwen geven in plaats van zelf te weten ‘wat het beste is voor de ander’. De burgers zelf moeten leren en ervaren dat het nemen van verantwoordelijkheid vanzelfsprekend is en een positieve bijdrage levert aan hun ‘eigen kracht’.
Meer lezen over het voorbeeld van de Buurtbrök? Neem dan nu een voordelig introductieabonnement op Sociaal Bestek.
Als ‘Den Haag’ eens begint met zelf eigen verangtwoording nemen. ? En vergeet daarbij niet te l u i s t e r e n !
Grappig te lezen dat dit artikeltje weer leidt tot vragen wie er dan wat gaat doen? Dat bepaal je dus vooral met elkaar! Heel veel moeilijker is het niet.
Eigen verantwoordelijkheid klinkt goed. Er gebeurt het tegenovergestelde. Afhankelijk van instanties, wordt zelfs het zelf blijven denken niet in dank afgenomen.
Waar ik nu zo benieuwd naar ben wat die vrijwilligers dan doen? Ontmoeting en diensten, prima hoor, maar wat b etekent dat concreet?