Een belangrijke oorzaak voor het grote aantal bestuurders dat voor de uitgang kiest, ligt bij het gebrek aan training. Ook voor de ambtenarij worden opleidingen steeds belangrijker.
In de tweejarige publicatie De staat van de overheid wordt gerefereerd aan onderzoek naar het vertrek van wethouders. Ze missen niet zelden ervaring en training en zien zich daarom vaak gedwongen hun functie neer te leggen. Tijdens de studie bleek echter dat het niet alleen om deze groep bestuurders gaat. Ook ambtenaren, burgemeesters en raadsleden kunnen best wat meer professionalisering gebruiken.
Te denken valt aan “een pool van ervaren oud-wethouders die als coach/sparringpartner kunnen optreden, een meer systematisch inzicht in geschikte opleidingen en een match tussen vraag en aanbod”. Het goede nieuws, volgens dit onderzoek: “De wethoudersvereniging heeft de (verdere) professionalisering van de achterban inmiddels ter hand genomen, met steun van Binnenlandse Zaken.”
Ontwikkeling
Opleidingen worden belangrijker als loopbaanontwikkeling een groter gewicht legt in de zogeheten cao van de toekomst. “Om individueel maatwerk en keuzevrijheid mogelijk te maken bestaat een deel van de beloning uit een individueel keuzebudget waarin verschillende arbeidsvoorwaardelijke aanspraken op basis van hun aandeel in de loonsom zijn gebundeld”, staat in de visie van Vereniging van Nederlandse Gemeenten (VNG).
“De cao geeft de kaders waarbinnen medewerkers dit budget kunnen besteden aan verschillende doelen zoals het financieren van verlof of ontwikkeling. Met het individueel keuzebudget komen individuele aanspraken als ouderschapsverlof,
seniorendagen of jubileumgratificatie in één budget dat voor alle medewerkers even groot is.” Hoe groot dat budget kan worden, zal de inzet van onderhandelingen zijn, laten woordvoerders van de VNG en Abvakabo FNV weten.
Dienstverlening
Niet alleen voor de flexibiliteit en ontwikkeling van medewerkers zijn opleidingen belangrijk. Heemstede leert dat het ook de dienstverlening naar inwoners verbeterd. De gemeente investeert flink in de ontwikkeling van haar ambtenaren. Het gaat niet alleen om vakgerichte opleidingen, maar ook om bredere gemeentelijke kennis van zaken.
“Investeren in mensen is de sleutel tot het succes. En dat in dubbel opzicht. Enerzijds zijn er de inwoners als afnemers van gemeentelijke diensten”, stelt Marcel Appels, programmanager Dienstverlening van de gemeente. “Anderzijds zijn er de medewerkers van de gemeente. Zij bepalen het imago van de gemeente en de kwaliteit van de dienstverlening.”
Dus als ik het goed begrijp krijgen de ambtenaren met de cao van de toekomst een sigaar uit eigen doos (met bestaande secundaire arbeidsvoorwaarden betalen zij hun eigen opleiding) en voor bestuurders (ook burgemeesters) wordt door BZK budget vrijgemaakt. Hmmmm…..
Heer Boerwinkel,
Ik wijt de vele verschrijvingen maar aan de frustratie die aan uw, verder interessante, stuk ten grondslag ligt. Zelf raak ik nog steeds gefrustreerd van het gebrek aan terugkoppeling van gemeenteraad en college na het doen van een voorstel en/of inspraak. Heb zelfs al een aantal keren op dat specifieke onderwerp ingesproken, omdat gebrek aan terugkoppeling en, idealiter, uitnodiging tot verdere betrokkenheid velen doet afhaken.
?Samen in een klasje zitten? om die 30% (?, lijkt me veel meer. We zijn tenslotte allen burgers) burgercapaciteit ten volle te benutten spreekt me erg aan, maar er is wel een probleem. In mijn gemeente zijn het bijna altijd dezelfde lieden die een dergelijk klasje bevolken, waardoor veel bij hetzelfde blijft. Na jaren wordt dit ook, in de raadsstukken, geconstateerd bij mijn lokale overheid en ik hoop dat deze offici?le erkenning dit keer iets oplevert. Bij deze ?burgers? in het klasje, meestal vrijwilligers met een zakcentje, gaat veel energie verloren aan het verstevigen van de eigen ?status?. Vaak begonnen als lieden met een ideaal verliezen ze, ?ingepakt? door het apparaat, het algemeen belang uit het oog. Dat laatste geldt, volgens mij, ook voor vele ?niet-burgers? en hoort bij de menselijke zwakte.
Voor de ?Symposia? heb ik geen sponsor, maar met enige regelmaat word ik ook genodigd voor ?gratis? bijeenkomsten van de overheid, hoofdzakelijk regionaal en provinciaal. Steevast in een of ander duur congrescentrum. De borrel en het hapje ontbreken zelden en soms wordt zelfs een maaltijd geboden. Daarbij gaat de participatie van de minder draagkrachtige, zich vol inzettende eenling, verloren omdat reiskosten niet vergoed worden.
Ik laat het nu bij deze paar losse opmerkingen. Op zijn minst dienen de ?burgers? in het klasje een goede doorsnee van onze ?civil society? te zijn.
Uw aanbod tot verder uitdiepen neem ik graag aan. U kunt mij bereiken via het contactformulier op http://www.dmmgm.nl.
Met vriendelijke groet,
Marc Albers
Ik reageer op Maria Zanders.
Zelf ben ik 24 jaar provinciaal ambtenaar geweest.
Ik ben het geheel eens met de oneliner e stoppen met de dure symposia, maar wel met die kanttekening dat die symposia wel nut zouden hebben als men een degleijke nazorg zou hebben en dat de bijeenkomsten zouden leiden tot netweken die later weer terug komen in de volgende symposia totdat er een soort punt is bereikt dat de worshops die in het netwerken tot stand kwamen de vraagstukken voldoende stof tot oplossingen hebben geboden vervat in een paper als besluit van de tweede of derde symposiumbijeenkomst..
En dergelijke manier van werken heb ik zelf staand intern binnen het provinciela appraat gehanteerd en met goot succes en dus met een hoogrendement van de geinvesteerde manuren van ambtenaren en geld voor de symposia. Wie dit onderwerp en deze aanpak voor eigen gebruik meer met mij wil uitdiepen nodig ik uit. 0622375523.
De overheid is de dienaar van de burgerij en doet die dingen (idealiter) die burgers niet als eenlingen kunnen (en mogen) doen. Maar het schort sterrk aan wat de taakuitoefening van de overheid betreft en niet in de laatste plaats tot ergernis van de overheden zelf.
Burgers van deze generaries zijn wakkere burgers geworden en kunnen geen oren meer aangenaaid worden.
Mensen die in de overheidsorganen werken werken vanuit hokjes (bureaus, afdelingen en portefeuilles etc.) en vanuit vakdisciplines waarin ??n erg belangrijke discipline ontbreekt, waardoor veel van het werk van e vakstepsialsten niet tot hun recht komt. Dat is de discipline van de gebiedsgerichtheid, de integratie van vakgebieden door elk persoon en door een wethouder die dat integreren (synergiewistgenereren en draagvlak cre?ren voor de burgerij) als hoofdtaak heeft. In de integratie behoort volledig vervat te zitten het burgerwerk (via crowdsiurcing op te pakken). Dat crowdsourcen doet vrijwel geen wethouder of ambtenaar. Dat betekent het uitschakelen van de kennis en arbeidsbron van de burgerij en dat levert jaarlijks de samenleving gemiddels ca 35% krachtverlies op (duurzaam). Dat leidt tot het niet halen van programma;s va [artijen via B&W’s. Dat leidt dan tot het niet meer kunnen zijn van een ware en effectieve CIVIL SERVANT voor de burgers, maar tot een bron van ergernis voor die burger en dat op zich is weeer een bron van ergernis voor de overheidsdinaren zelf. Burgers voelen zich dan ook steeds meer fopspeen-zuigers. De programma’s hebben geen inhoud meer en alleen oneliners waar je alle kanten mee op kunt. Geen bestekken, want die worden in coalities gemaakt, mooi niet. Nis lukt meer omdat alles aanbodgericht gebeurt en de burger bedankt voor dergelijk wan-aanbod waar ze niet omgevraagd hebben. Het kiezen van een raad==>bestuur doet er niet meer toe. Alles wordt ongeacht welk soort partij toch uiteindelijk door aanbodgerichte en afstandelijke ambtenaren bepaald en dat maakt dat de buger zich noch door de kat noch door de hond nog wil laten bijten en komt steeds minder nog op verkiezingen van gemeenteraden in de stembureaus. Want dat stemmen maakt voor wakkere burgers toch geen enkele verschil meer uit..
Superfrustrerend.
De burger gaat nu informeel maar zelf inhoudelijke dingen doen buiten de overheid en civil servants beschouwen zich ook zelf steeds minder die rolspeler. ook voor en maakt het niks meer uit. Van verveling gaan ze maar machtsspelletjes spelen dan is er nog iets leuks te doen en vooral als je daar nog geld mee op je rekening krijgt is dat mooi meegenomen. Die machtspelletjes zijn gericht op het hoogste pleke in de ranorde en de hoogste betaling van salaris en een goed pensioen om na 67 jarige leeftijd nog iets echt leuks te kunnen gaan doen onder dat juk van de inhoudelijke verveling weg.
Deze vicieuze cirkel van ergernissen en frustraties doorbreek je door de burgers te gaan zien als een potenti?le ondernemer. Ook die burger moet dan opgeleid.
Het samen in een klasje gaan zitten van zowel ambtenaren en wethouders en burgers is de allerbeste manier van het gebeidsgericht aan de slag gaan met de burgerij als een voor 30% qua arbeidsinzet meerwerkende categorie.
Alle mensen die maar net gepensioneerd zijn willen vaak graag nog wat doorweren en graag voor dingen in hun eigen woonwijk. Wijkgerichtwerk oppakken via klasjes met wethouders en ambenaren en buergers samen kan erg veel vernieuwende aanpak met hoog rendement van de inzet van geld en personen pleveren.
Wie dat OPLEIDEN van dergelijke doelgroepen INTEGRAAL (niet zonder de BURGERS van een wijk, gebied of stuk landschap ER BIJ) kan verrichten is o.a. SYNERGOLAND (info:0622375523 ; het soort aanpak van Synergoland levert namelijk hoge synergiewinst op en wordt door Synergoland allleen gedaan als het wijk-, gebieds- of landgebonden is).
Wie dat zo aanpakt zal spekkoper worden! Vooral vanuit de huidige crisis in de relatie tussen de burgerij en de overheid.
Het is de beste frustratiebes
Er bestaan verschillende vormen van communicatie, die doeltreffend kunnen zijn in de communicatie met zakenpartners, geldschieters, clienten enz. Een drama-docent kent alle vormen van communicatie en voorkomt hiermee eenzijdigheid.
Wanneer die opleidingsbudgetten maar niet uitgegeven worden aan soms honderden euros kosten 1 daagse symposia, workshops etc. Daar verdienen alleen die bedrijven die het geven kapitalen aan.
Vraag de ambtenaren zelf wat ze nodig hebben, en werk daar ook met maatwerk wat op papier al naar clienten gedaan wordt.
Neem in onderdelen van de opleidingen de clienten mee. Ik ben graag bereid om als client mee te werken in de bewustwording / beleving van de ambtenaren. En ik weet zeker dat er met me genoeg anderen zijn in plaatselijke overlegorganen die er graag bij willen ondersteunen. Dat zullen jullie dan wel weer gaan gieten in een vrijwilligersfunctie zoals vele functies binnen de sociale sector zo omgetoverd worden. Maar ja…
Belangrijk is dat ambtenaren kunnen inleven,snappen waarom clienten soms zo heftig kunnen reageren. Hoe je met kleine communicatieaanpassingen veel beter resultaat kunt bereiken. Win- win voor alle partijen. Denk hier aan bv. heel praktische NLP technieken en zo zullen er zeker nog meer zijn.
Stop met kapitalen uitgeven aan dure 1daagse zogenaamde cursussen, waar alleen iemand spreekt en daarna netwerken.
Dat alleen omdat het studiebudget nog op moet. Voor die bedragen ken ik genoeg clienten die daarvoor complete studies kunnen doen die hun kansen op de betaalde arbeidsmarkt vergroten.