Eigenlijk is samenwerken niet zo moeilijk. Punt is wel dat succes niet voortkomt uit het geloof in efficiency, maar uit visie.
Is intergemeentelijk samenwerken beter voor de democratie dan fuseren? Gaat de dienstverlening omhoog door ambtenaren op alle fronten samen te laten werken? Leveren Drechtsteden, de Achterhoek, Zeeland of Parkstad Limburg hiervoor voldoende bewijs? Hoe kan het nog beter?
Waarom is samenwerking een laatbloeier?
Gemeenten hebben jaren lang gedacht dat herindelen of fuseren goedkoper zou zijn. Een opvatting die nog is aangewakkerd door de 100.000+ idiotie van Plasterk. Onzinnig en in strijd met zowel de maatschappelijke als de bedrijfseconomische werkelijkheid. Groter worden gaat immers ten koste van de democratie en een groeiende bureaucratie betekent een navenante toename van transactiekosten. Helaas dringt dit besef pas door tot de meeste gemeenten door er zelf achter te komen. Op een paar gemeenten na lijkt deze dwaling gelukkig gestopt.
Succes komt niet door een efficiencygeloof maar uit visie.
Is samenwerken eenvoudig?
Eigenlijk wel. Waar binnen of tussen gemeenten samen gewerkt wordt zien we voor de hand liggende patronen. Zo geven succesvolle samenwerkingen hun ambitie een gezicht. Soms een logo met een kreet. En omdat tussen gemeenten nu eenmaal geen hiërarchie bestaat is het handig als er één gemeente als regisseur wordt aangewezen. En dat hoeft echt niet de grootste te zijn.
Strijd tussen gemeentelijke verschillen wordt voorkomen door deze tot kracht te maken. In wederzijdse zorg voor elkaar wordt bewaakt dat elke gemeente haar stokpaardjes kan realiseren. Via over de grens laten meedenken van collega’s brengt de zaak nog verder. Al snel komt vanzelf de vraag naar meetbaarheid bovendrijven. Uitwerken dus in concrete doelen en tussentijdse evaluatie en bijsturing kan geschieden.
Ben je er dan?
Nee. De brandstof voor samenwerking heet kennis. Natuurlijk hoort daarbij kennis van feiten en producten. In onze supersnelle samenleving gaat het vanuit de optiek van regisseren vooral om kennis over hoe je iets aan moet pakken. Dus weten hoe het spel gespeeld wordt en zo toepassen hoe je slim samen kan werken. En om nog slimmer te worden moet je leren het geleerde weer toe te passen en beschikbaar te maken.
Wanneer blinkt samenwerking uit?
Als kennis wordt gedeeld over de grenzen heen met als doel samenwerkingsprestaties te verbeteren zijn we op de juiste weg. Nog beter gaat het als tegelijk de insteek van de medewerkers is om vooraf, tijdens en na afloop van activiteiten te leren elkaar effectief en efficiënt te versterken. En als dat leren van elkaar gericht is op verbeteren van processen zijn we er helemaal.
De praktijk?
Organiseer continu de mogelijkheid om kennis uit te wisselen over onderwerpen die bij de samenwerken van belang zijn. Bouw alsjeblieft geen nieuwe ambtenarensilo’s. Het kantoor van vandaag zit in laptops, tablets en smartphones. Deze laagdrempelige apparaten houden collega’s op de hoogte. Gewoon bij de eigen gemeente online organiseren dus.
Maak daarbij gebruik van een makkelijk toepasbare projectmanagementtool. Niks nieuwe afdeling oprichten maar ook hier online samen aan een of meerdere projecten werken. Zo blijft iedere deelnemer in dienst van zijn of haar eigen gemeente. Samenwerken wordt niet alleen goedkoop, de eigen gemeente plukt er ook meteen de kwaliteitsvruchten van. En natuurlijk ontwikkelen medewerkers zichzelf ook nog eens veel sneller.
Nog een visie op regie:
Geef een reactie