“De illusie van de beheersbaarheid.” Dat is vaak een kenmerk van participatiebevordering. En ga je als gemeente voor effecten op de korte of lange termijn?
– Serie dilemma’s van participatie –
“Als een individuele variant op de maakbare samenleving,
wordt er nog vaak eendimensionaal gedacht over het bevorderen van participatie.”
Dat stellen adviseur Marjet van Houten en onderzoeker Aletta Winsemius van
kenniscentrum MOVISIE in het boek ‘Participatie ontward’.
Dit is het vierde deel van een serie over participatiedilemma's, waarmee het kenniscentrum lijnen wil trekken tussen de verschillende kanten van het onderwerp. Deze week gaat het om de keuze
tussen snel of duurzaam resultaat.
Lange adem
“Ondersteuning bij en vooral de bevordering van participatie
is een proces van lange adem.” Dat blijkt ook uit de hoofdstukken in het boek. “Zeker
als het gaat om de participatie van mensen voor wie maatschappelijk meedoen het
minst vanzelfsprekend is, zoals daklozen, langdurig werklozen, mensen met
meerdere problemen of randgroepjongeren.
Hun participatie in de samenleving gaat met een persoonlijke
ontwikkeling gepaard. Daarmee veranderen ook hun vragen, zien Van Houten en
Winsemius.
De eendimensionale benadering leidt vaak tot effecten op de
korte termijn. De uitdaging meer vrijwilligers te vinden wordt dan beantwoord
met een publiekscampagne. Een andere opdracht: meer actieve buurtgenoten? De
oplossing: een buurtbarbecue. “Minder mensen in de bijstand?
Activeringstraject!” Enzovoort.
Projectencarrousel
Over de effecten van dit soort acties op de langere termijn
is weinig bekend. “Met name politici hebben de neiging snel om snel te reageren
op incidenten en snel resultaten te willen zien.” Zo ontstaat de zogeheten
projectencarrousel: tijdelijk budget wordt gebruikt voor een keur aan
projecten, terwijl de projectmatige aanpak een duurzamer resultaat in de weg
zit.
De oplossing, volgens de auteurs? “Het enige dat helpt zijn langdurige
relaties waardoor vertrouwen kan ontstaan en van tijd tot tijd hard aanpakken
en flink sturen.”
Wiens beleving en wiens paradigma bepaalt of we participeren? De enige werkelijkheid is die van mensen zelf. Zij participeren in hun collectief.
Mag ik vanuit CJG/WMO perspectief een presentatie tonen over paradigma’s?
https://prezi.com/secure/d6569b6200aedfe16a046c6367fa97fda0ffd536/
groet,
http://www.paulvanderklein.nl