Gemeenten sommen in een nieuw ‘position paper’ hun bezwaren op tegen de mogelijkheid van permanente bewoning van vakantiehuizen, waar het kabinet juist op inzet. Het gemeentelijke standpunt wordt onderschreven door de ANWB, Hiswa-Recron en meer organisaties uit de recreatiebranche.
Minister Keijzer van Volkshuisvesting en Ruimtelijke Ordening heeft aangekondigd via een instructieregel in het Besluit kwaliteit leefomgeving (Bkl) gemeenten te verplichten bestaand gebruik van recreatiewoningen voor permanente bewoning toe te staan. De Vereniging van Nederlandse Gemeenten (VNG) noemt dit geen goed idee.
Juist risico’s
Eerder al riep de gemeentekoepel op tegen het voorstel te stemmen. ‘De voorgenomen instructieregel veroorzaakt juist risico’s op sociale problematiek, onveiligheid en juridische procedures en zal leiden tot
afname van recreatieve vitaliteit, regionale werkgelegenheid en leefbaarheid.’
De maatregel van de minister richt zich specifiek op permanente bewoning die al plaatsvond op 16 mei 2024. Het doel is deze bewoners ‘rechtszekerheid te bieden en te voorkomen dat zij hun woonruimte verliezen in tijden van woningnood’. Volgens gemeenten schiet het beleid dit doel echter ruimschoots voorbij.
‘Niemand wil dat eigenaren van vakantiewoningen na zoveel jaren opeens uit hun vakantiewoning worden gezet,’ schrijft de VNG. ‘En dat is ook niet nodig. Maar, dat wil nog niet zeggen dat deze eigenaren daar dan vervolgens hun leven lang permanent mogen blijven wonen.’
Maatwerk tenietgedaan
Het plan van de minister zou veel te algemeen voor álle vakantieparken gelden. ‘Lokaal maatwerk wordt tenietgedaan en er ontstaat onnodige complexiteit en onzekerheid, zowel bij gemeenten, parkeigenaren als eigenaren van vakantieverblijven.’ Voorstellen van de minister zouden de regie bij gemeenten moeten laten.
Legaliseren van langdurige bewoning zou daarom hooguit ’tijdelijk en voorwaardelijk’ moeten gebeuren. ‘Stel een einddatum aan een persoonsgebonden toestemming voor permanente bewoning. Daarmee blijft er ‘druk op zowel de bewoner als de gemeente’ om te komen tot een beëindiging van de situatie, met perspectief voor de ondernemer op een vakantiepark.
Niet op ingericht
‘Vakantieparken zijn niet ingericht als permanente woonwijken. Vakantiewoningen voldoen niet altijd aan de bouwregelgeving en parken zijn vaak ver gelegen van voorzieningen als scholen, zorgvoorzieningen of infrastructuur geschikt voor langdurige bewoning,’ zo legt de VNG nog maar eens uit.
‘Hierdoor kunnen bewoners in sociaal isolement raken en kunnen gemeenten geconfronteerd worden
met aanzienlijke extra kosten om die benodigd voorzieningen en ondersteuning op het park aan te
bieden.’
Tienduizenden bewoners
Op dit moment staan zo’n 60.000 mensen in de Basisregistratie personen (BRP) ingeschreven op het adres van een recreatiewoning, lichtte Keijzer eerder toe. In de praktijk ligt dat aantal waarschijnlijk veel hoger, zoals ook bleek uit een onderzoek in 2018 op 11 vakantieparken op de Veluwe.
Met het huidige nijpende tekort moeten gemeenten niet zo moeilijk doen. Gemeenten bieden totaal geen alternatieven met de huidige woningnood. Het sociale isolement is er niet in mijn omgeving, ik woon zelf ook landelijk.