Kennisborging is in veel gemeenten helemaal geen issue. En dat is reden voor grote zorg. Kennis is namelijk de sleutel naar succes.
– COLUMN – Sandra Klok
Nog net in 2010 was tout ´Wabominded´ Nederland samengekomen op het congres `De dag van de Wabo´. Het congres had een hoog `het gaat best goed`gehalte. Het viel mij echter op dat er in de wandelgangen een heel ander geluid klonk, namelijk dat een groot aantal gemeenten nog helemaal niet ‘waboproof ’ is. Dit in tegenstelling tot het positieve geluid uit de plenaire zaal.
De kwaliteitscriteria 2.0 en de kwaliteitscriteria handhaving uit hoofdstuk 7 van de Bor blijken de grote ‘struikelblokken’. De Regionale uitvoeringsdiensten (RUD’s) worden in dit kader door sommige gemeenten -en vooral door het Ministerie en de Provincies- gezien als een kans, maar door veel gemeenten worden ze toch als een bedreiging gezien.
Een bouwplantoetser die ik onlangs sprak, stelde met priemende ogen zelfs dat er sprake was van een complottheorie: de kwaliteitscriteria zijn bewust dusdanig hoog gesteld dat de medewerkers van de meeste gemeenten er niet aan kunnen voldoen, zodat het Ministerie en de Provincie kunnen zeggen, kijk jullie kunnen het niet zelf, de enige oplossing voor dit probleem is een RUD.
Maar, mochten de RUD’s al een oplossing zijn, ze komen er, op zijn vroegst, pas in 2012; wat gaan gemeenten in de tussentijd doen? Achterover leunen of aan de slag en er alles aan doen om alsnog volledig Waboproof te worden?!
Wisselende Signalen
Tijdens de door mij gehouden workshop op de dag van de Wabo, was het beeld uit de zaal wisselend. Sommige deelnemers gaven aan dat hun gemeente actief aan de slag was gegaan, anderen gaven aan gewoon rustig verder te gaan en een aantal gaf toe gewoon achterover te gaan leunen, wachten op wat gaat komen.
Ook nu, zo’n 2,5 maand later, krijg ik vanuit de gemeenten, waar ik als interim jurist actief ben, nog steeds wisselende signalen. Ik merk merk toch wel een grote gelatenheid en dat baart zorgen.
Onvoldoende kennisbeeld
Wat me ook zorgen baart is, dat tijdens mijn opdrachten, maar ook tijdens de trainingen die ik geef, duidelijk naar voren komt dat gemeenten eigenlijk geen goed beeld hebben van de kennis van de Wabo van hun medewerkers.
Medewerkers klagen over een gebrek aan kennis, over het gebrek aan trainingen of juist over het feit dat ze te veel, in hun ogen vaak nutteloze trainingen krijgen en over het management, dat veel te veel bezig is met de cijfertjes en het aantal fte’s en niet met de mensen en hun wensen en/of hun (gebrek) aan kennis.
De kennisborging van de Wabo is dan ook geen punt van aandacht.
Sterker nog, voor veel gemeenten is kennisborging in het algemeen helemaal geen issue! Terwijl, buiten de uitdagingen die de Wabo de komende tijd nog zal gaan bieden, de gemeenten nog een aantal grote uitdagingen te wachten staan, te weten: de vergrijzing en natuurlijk de bezuinigingen, die ook grote (negatieve) impact hebben op de aanwezige kennis.
Kennis is macht en noodzakelijk
Kennis is echter de sleutel naar het succes van organisaties.
Dit blijkt uit een onderzoek van onderzoeksbureau Marketresponse dat Yacht, i.s.m. Randstad en Funktiemediair, onder 1350 klanten, waaronder 200 gemeenten, heeft laten houden. Het merendeel van de gemeenten erkend dat kennis steeds belangrijker wordt voor toekomstige continuïteit en successen, maar toch is geen onderwerp op de (directie)agenda.
Om een blijvende goede dienstverlening te garanderen, moeten overheidsorganisaties, zoals gemeenten, echter investeren in een meerjarenplan om langdurig over kennis te kunnen beschikken. Kennis mag niet wegvloeien, de continuïteit ervan moet worden gewaarborgd.
Kortom: overheidsorganisaties moeten wendbaarder worden om de dienstverlening op peil te houden, maar ook om aantrekkelijk te blijven als werkgever. En als dat op orde is… komt het met de Wabo misschien ook wel goed.
Vraagje: hoe wendbaar is uw organisatie eigenlijk?
Sandra Kolk is juridisch adviseur bij Yacht
Volg Gemeente.nu via Twitter >>
Geef een reactie