Gemeenten spelen een sleutelrol bij het splitsen en delen van woningen. Hoe makkelijker ze dit maken voor bewoners, des te vaker het gebeurt, aldus Platform31. De organisatie komt daarom met tips, aanbevelingen en praktijkvoorbeelden om delen en splitsen te faciliteren in het omgevingsplan en de huisvestingsverordening.
Woningen splitsen en delen heeft potentie. Eigenaren die hiertoe overgaan, zorgen immers voor extra woonruimte binnen de bestaande woningvoorraad. Steeds meer partijen onderkennen deze meerwaarde in tijden van hoge woningnood, zo schrijft Platform31.
In de kinderschoenen
Toch staat het splitsen en delen in de praktijk nog in de kinderschoenen. Zo stimuleert slechts 15 tot 25 procent van de gemeenten dat pandeigenaren overgaan tot splitsen. En voor delen is bijna altijd een vergunning nodig.
Hoe bereik je desondanks een hogere woningbezetting? Manieren daartoe worden opgesomd in de handreiking ‘Woningdelen en woningsplitsen mogelijk én gemakkelijker maken: Handvatten voor gemeenten.’ Hierin worden verschillende varianten en hun voordelen benoemd, naast handvatten om hiermee aan de slag te gaan, van praktisch tot juridisch-planologisch.
Ervaringen uit de praktijk
De praktische tips richten zich bijvoorbeeld op hoe je bewoners en initiatiefnemers ondersteunt, het delen of splitsen promoot, en onderscheid maakt tussen de verschillende woningdeelvarianten. Ook staat erin hoe je het gebiedsgericht aanpakt. In bepaalde wijken is het mogelijk splitsen of delen (zoals hospitaverhuur of ‘verkameren’) vergunningsvrij te maken, eventueel onder voorwaarden. Denk hierbij aan wijken met weinig parkeerdruk, een lage woonbezetting, of veel corporatiebezit.
Plan en verordening
In de handreiking komen ook 10 juridisch-planologische tips aan de orde. Dit gebeurt aan de hand van 4 beleidsopties hoe je delen en splitsen in het omgevingsplan en de huisvestingsverordening opneemt. Volgens Platform31 hanteren veel gemeenten onbedoeld standaard een vergunningsstelsel. Zo’n stelsel kost veel tijd en geld, voor inwoner en gemeente.
De beleidsopties richten zich op het vrijlaten of gericht toestaan van bepaalde woningdeelvarianten, het toestaan onder voorwaarden (optioneel met een meldplicht) of na een vergunning, en op het verbieden. Deze 4 opties zijn gebiedsgericht en voor elke woningdeelvariant anders in te vullen.
Kansen hogere bezetting
Een hogere woningbezetting in een wijk biedt kansen, zolang de balans goed is, aldus Platform31. Een té hoge woonbezetting kan bijvoorbeeld overlast veroorzaken. ‘Die spanning vraagt om politieke afwegingen en beleidskeuzes: meer toestaan en woningdelen meer faciliteren versus de risico’s van doorschieten.’
De opstellers vervolgen: ‘Dat vraagt ook een handelingsperspectief als er toch onvoorziene en ongewenste neveneffecten optreden als je delen en splitsen vrij(er) laat.’ Ook in dat geval heeft de gemeente maatregelen achter de hand, zo beschrijft de handreiking.
Geef een reactie