Langer zelfstandig wonen, is het adagium. “Hoe dan?”
Ouderen wonen langer thuis, omdat ze dat zelf willen én omdat het moet. “Achter de voordeur heerst vooral grote angst om afhankelijk te worden van zorg”, zegt Jos Hermens van de Mantelzorgwinkel in het Brabantse Uden in het septembernummer van Zorg+Welzijn. “Ik zie dat in Nederland heel veel voor elkaar wordt gezorgd”, aldus Hermens. “Een groot probleem is dat cliënten geen hulp willen vragen. Wij zijn niet gewend om daarover te praten.”
Hermens vindt vergaande dilemma’s achter de voordeur. “De angst om afhankelijk te zijn kom ik vaak tegen. Mantelzorgers hebben ook vaak een groot schuldgevoel over de zorg die ze op zich nemen. Zij zien het als hun taak om de zorg en problemen zelf op te lossen.”
In voor- en tegenspoed, is een uitgangspunt dat overheerst in veel zorgrelaties. “Er is veel zorg uit liefde, maar ik kom ook mensen tegen voor wie de zorg voor de partner eigenlijk een grote last is. Maar daar praat je niet over. Een mevrouw zei tegen me: “De liefde is over, ik zie het als een plicht”. Als je dan vele jaren moet zorgen kan de plicht heel zwaar worden.”
Kansen
Hermens ziet zeker kansen in de grotere mantelzorgtaken in de toekomst. Zoals de toepassing van moderne technieken in domotica en beeldbellen, digitale agenda’s waarin meerdere betrokken helpenden afspraken kunnen maken. Ook ziet ze dat mensen steeds meer bewust zijn van de noodzaak om voor de toekomst het eigen netwerk uit te breiden.
“De media-aandacht voor mantelzorg en eigen regie stimuleert dat mensen gaan nadenken hoe ze hun eigen zorg in de toekomst willen organiseren.”
Geef een reactie