Uit het jaarlijkse Trend- en Signaleringsrapport van ondersteuningsorganisatie MEE blijkt dat mensen met een beperking nog steeds belemmeringen ondervinden bij het verkrijgen van de juiste zorg en ondersteuning. Een van de knelpunten is verhuizen naar een andere gemeente.
‘Vooral waar de problematiek complex is en waar mensen met meerdere wetten en regels te maken krijgen, treden snel knelpunten op.’ Dat blijkt uit de signalen van de cliëntondersteuners van MEE, die MEE NL over het afgelopen jaar heeft verzameld in het Trend- en Signaleringsrapport 2018 (pdf). Veel van de gesignaleerde knelpunten vragen daarom volgens MEE om het ‘doorbreken van schotten in de wet- en regelgeving en het bieden van maatwerk’.
Ondersteuning
De ondersteuning van en zorg voor mensen met een beperking is geregeld in verschillende wetten zoals de Wet maatschappelijk ondersteuning (Wmo), de Wet langdurige zorg (Wlz), de Jeugdwet en de Participatiewet. Daarnaast kunnen zij gebruikmaken van allerlei voorzieningen en regelingen, zoals schuldhulpverlening, vervoer, onderwijs en regelingen op het gebied van werk en inkomen.
Verhuizing
Een van die knelpunten die uit het rapport naar voren komt is een verhuizing. ‘Regelmatig ondervinden mensen met een beperking problemen met het continueren van gemeentelijke voorzieningen als zij verhuizen naar een andere gemeente. Vaak moeten zij dan een hele nieuwe aanvraag doen en kunnen ze bijvoorbeeld niet hun rolstoel of persoonsgebonden budget behouden. De oude gemeente stopt per direct alle hulp bij uitschrijving, maar mensen moeten vaak nog weken op hulp wachten in de nieuwe gemeente.’ Er is volgens MEE dus betere afstemming tussen gemeenten nodig.
Financiële problemen
Een ander knelpunt dat naar voren komt is geld. Veel mensen met een beperking hebben volgens het rapport financiële problemen door een stapeling van factoren. ‘Vaak is er een beperkt inkomen, zijn de zorgkosten hoog en leiden hulpmiddelen en vervoerskosten tot hoge vaste lasten. Mensen met een lichte verstandelijke beperking zijn daarbij financieel minder weerbaar en nemen soms beslissingen die tot schulden leiden. Een groeiend aantal mensen met een beperking heeft hierdoor problematische schulden.’ Wachtlijsten voor schuldhulpverlening en onvoldoende maatwerk voor specifieke groepen leiden volgens het rapport tot ‘uitzichtloze situaties’.
En waarom worden deze mensen met hun LVG-problematiek dan niet toegeleid naar beschermingsbewind?