Private schuldbemiddeling, uitbesteed door gemeenten, kan straks weer toegang geven tot de wettelijke schuldsaneringsregeling. Een wetswijziging die minister Koolmees van Sociale Zaken aanhangig heeft gemaakt, is hiervoor noodzakelijk.
Dat constateert de branchevereniging voor schuldhulpverlening NVVK. Koolmees besloot tot de wijziging na aandringen van de vereniging, die zowel gemeenten als commerciële schuldhulpverleners vertegenwoordigt. Deze commerciële partijen werken al jaren in opdracht van gemeenten.
Wsnp-trajecten
Tot voor kort konden zij in die hoedanigheid om een traject in het kader van de Wet schuldsanering natuurlijke personen (Wsnp) verzoeken bij de rechter. Daarbij wordt, kort gezegd, een natuurlijk persoon onder bewind gesteld. De bewindvoerder saneert de schulden.
Niet-ontvankelijk
Steeds meer rechters begonnen echter deze verzoeken niet-ontvankelijk te verklaren, op grond van een bestaande wettelijke bepaling die schuldbemiddeling als commerciële activiteit verbiedt. Dit werd problematisch voor deze bedrijven, tientallen gemeenten die van hun diensten gebruikmaken en de betrokken personen. ‘De NVVK is trots dat ze met actieve lobby succesvol een wetswijziging voor elkaar heeft kunnen krijgen.’
Niet uit winstbejag
‘Daarmee is wat de NVVK betreft uitdrukkelijk níet de deur opengezet voor malafide commerciële partijen die proberen zoveel mogelijk geld te verdienen aan mensen met schulden,’ aldus de vereniging. Het is namelijk niet zo dat commerciële partijen uit winstbejag de boer op mogen, aldus de vereniging. ‘De nieuwe wet biedt vooral de gemeenten de mogelijkheid om schuldhulpverlening uit te besteden. Die uitbesteding heeft dan nu een duidelijke wettelijke basis.’
Beschermingsbewind
Jaarlijks worden er rond de 10.000 personen via de Wsnp ‘gesaneerd’, waarna zij met een ‘schone lei’ verder kunnen. Deze trajecten staan los van het beschermingsbewind waarin zich momenteel een wildgroei voordoet van schuldenbewind voor mensen met ‘problematische schulden’. De Wsnp is gericht op het oplossen van schulden, terwijl beschermingsbewind meer is gericht op bescherming van het vermogen.
Lekker ongenuanceerd, “wildgroei (…) van schuldenbewind voor mensen met ‘problematische schulden’.
En weer heeft de beschermingsbewindvoerder het gedaan, aldus de toon uit dit bericht.
Het zijn de gemeenten zelf en de schuldhulpverlening, die mensen met ‘problematische schulden’ in de afgelopen jaren naar beschermingsbewind doorverwezen (lees: als voorwaarde stelde voor toelating tot schuldhulpverlening), omdat zij problemen signaleerden. Hieronder vallen ook mensen, die het WSNP-traject niet hebben voltooid met een schone lei en dus weer alle schuldeisers ‘op hun dak’ krijgen.
Leg dus niet de schuld bij de beschermingsbewindvoerder! Deze doet zijn/ haar werk met slechts 1 “wapen” (= de beslagvrije voet) tegenover de schuldeisers.
Het is al enige jaren bekend, dat het WSNP-traject moeilijk is. Maar in al die tijd is de nazorg vanuit schuldhulpverlening uitgebleven en blijft dat nog altijd uit in veel gevallen: met het afgeven van het WSNP-verzoekschrift aan de schuldenaar, die het vervolgens zelf moet doen (zoals het indienen bij de rechtbank), eindigt de schuldhulpverlening.
Zolang schuldhulpverlening zelf haar werk niet (goed) doet, blijft beschermingsbewind een serieuze voorziening waarmee het financiële huishouden gestabiliseerd wordt .