Niet de zorgverzekeraar maar verpleegkundige is verantwoordelijk voor de kwalitatieve normen.
Dat zegt staatssecretaris Martin van Rijn in een interview met het vakblad Nursing. De staatssecretaris wijst simpel naar de wet: “Er staat niet in de wet dat de zorgverzekeraar bepaalt hoe het moet. Er staat dat verpleegkundigen bepalend zijn voor de kwaliteit van het vak.”
Van Rijn benadrukt meerdere malen dat het juist de verpleegkundigen zijn die als professional de leiding en verantwoordelijkheid hebben. Het is wat de staatssecretaris betreft wel nodig dat de verpleegkundigen die voortrekkersrol ook echt pakken. Een verzekeraar heeft wat hem betreft beperkt verstand van de noodzakelijke zorg, dat ligt bij de professional. De verzekeraar heeft de plicht om voldoende zorg in te kopen, de verpleegkundige om de juiste kwaliteit te leveren. Tijd dus dat de professionals het heft in handen nemen: “Zorgverzekeraars baseren zich bij hun zorginkoop het liefst op kwaliteitsstandaarden die door de professional zijn opgesteld. Maar als die er niet zijn of als er veel over wordt gediscussieerd, gaat de zorgverzekeraar zelf dingen verzinnen. Dan gaan zij alles bepalen.”
Niet dat Van Rijn het in dit interview met zoveel worden zegt, maar wat voor de wijkverpleegkundige geldt, kan natuurlijk ook vertaald worden naar andere professionals in het sociale domein. Neem de leiding als het gaat om kwaliteit.
Dat is makkelijk praten vanuit de ivoren toren.
Wie betaald, die bepaald.
De verpleegkundige is verantwoordelijk, maar de zorgverzekering moet betalen.
De verpleegkundige komt voor de tuchtrechter, als er iets niet goed gaat door bezuinigingen en niet de zorgverzekeraar.
Ook de Jeugdzorg valt onder Van Rijn met dezelfde problematiek:
Gemeenten moeten de jeugdzorg uitvoeren vanuit een budget, maar zijn niet verantwoordelijk.
Jeugdzorgwerkers zijn verantwoordelijk vanuit de wet en het tuchtrecht.
Gemeenten hebben het geld en een beperkt inzicht, maar willen wel dat het uitgevoerd wordt zoals zij denken.
Wie betaald, die bepaald, de gemeenten, maar de jeugdzorgwerker komt voor de tuchtrechter als er iets misgaat en niet de gemeente.
Hier moeten over beide beroepsgroepen nog goede afspraken over gemaakt gaan worden, anders bepaald de wethouder, het raadslid of de manager hoe een kind behandeld gaat worden en niet diegene die de kennis, kunde en ervaring heeft.