Op werkbezoek in Zuid-Afrika bekeken Henri Rauch en Hans van Alebeek diverse werkloosheidsbestrijdingsprojecten. Ze ondervonden dat we daar in Nederland nog van kunnen leren, zeker op het vlak van samen optrekken en het combineren van leren en werken.
Werkloosheid is een groot probleem in Zuid-Afrika; een kwart van de beroepsbevolking is er werkloos. In en rond de townships van de grote steden en op het platteland lopen de cijfers op tot wel zestig procent. Tegelijkertijd is Zuid-Afrika sterk in opkomst en een ‘gidsland’ voor de rest van Afrika, zowel op economisch als politiek gebied.
Werkgelegenheid
Ondanks de hoge werkloosheid kampen veel werkgevers met een groot gebrek aan geschoold personeel. Er is bijvoorbeeld een grote behoefte aan chauffeurs, constructiewerkers, lassers, en veel andere vaklieden. De aansluiting tussen (vak)opleiding en arbeidsmarkt is onvoldoende. De bemoeienis van de Zuid-Afrikaanse overheid beperkt zich tot subsidieregelingen voor werkgelegenheidsinitiatieven.
Initiatieven
Lokaal ontstaan er echter steeds meer initiatieven waar gemeenten bij betrokken zijn. Zo is in de regio Kaapstad het ‘Centre for Training & Employment’ (CTE) opgericht: een centrum voor vakopleiding, aangevuld met een specifieke bemiddelingsfunctie waarbij de behoefte van werkgevers aan geschoolde vaklieden centraal staat. Ook is er een succesvol initiatief om jonge ondernemers te ondersteunen, in nauwe samenwerking met toekomstige opdrachtgevers.
Leerpunten
De succesfactor in deze aanpakken is het gezamenlijk optrekken van bedrijfsleven, opleidingsinstituten en overheid. Het bedrijfsleven geeft aan wat nodig is aan personeel en kwaliteiten, de opleidingsinstituten sluiten daarop aan en de overheid faciliteert in bijvoorbeeld stagevergoedingen en materialen zoals beschermende kleding.
Wilt u meer lezen over werkloosheidsbestrijding in Zuid-Afrika? Neem dan een voordelig introductieabonnement op Sociaal Bestek >>
Geef een reactie