Steeds meer gemeenten stellen eisen voor social return bij aanbestedingen. Een ongewenst effect hiervan is verdringing op de arbeidsmarkt. TNO deed onderzoek. Wanneer komt verdringing voor, wat zijn de effecten? En vooral: hoe is het te voorkomen?
Met social return-eisen willen gemeenten dat opdrachtnemers bijvoorbeeld een werkplek of leerwerkplek bieden aan mensen met een afstand tot de arbeidsmarkt. Dit gaat bijvoorbeeld om mensen met een uitkering of om arbeidsgehandicapten. Maar deze eisen zorgen per definitie voor verdringing: ze stimuleren werkgevers om andere mensen werk te bieden dan gewoonlijk.
Verontwaardiging
De groep werkenden die de dupe zijn van verdringing bij social return, is verschillend. Het kan gaan om zzp’ers, BBL leerlingen, ouderen, lager opgeleiden, werknemers met een tijdelijk contract en zelfs vast personeel. Het name ontslag of niet verlengen van contracten voor deze mensen, leidt tot verontwaardiging bij betrokkenen en publiek.
Doel voorbij
Deze groep heeft het bovendien óók niet gemakkelijk op de arbeidsmarkt. Zo kan een social Return-eis zijn doel voorbijschieten: hij levert niet alleen werkgelegenheid op, maar tegelijkertijd ook werkloosheid. Om deze ongewenste verdringing te voorkomen, is het belangrijk kennis op te doen over in welke situaties social return toepasbaar is, welke invulling van het beleid effectief is, en welke percentages realistisch zijn. Deze kennis kunnen gemeenten opdoen door regelmatig te overleggen met opdrachtgevers, ook buiten de aanbestedingen om.
Verder lezen? Saskia Andriessen en Peter Brouwer schreven een uitgebreid artikel over verdringing door social return in Sociaal Bestek. Neem een voordelig introductieabonnement >>
Geef een reactie