Een wachtlijst of het ontbreken van een passend aanbod voor beschermd wonen, is geen gegronde reden om een aanvraag in te dienen bij een andere gemeente. Dat stelt de Vereniging van Nederlandse Gemeenten in een nadere toelichting op de beleidsregels op dit gebied.
De uitvoering van het beleid is belegd bij 43 zogenoemde centrumgemeenten. ‘In de praktijk blijkt het gegeven dat er wachtlijsten zijn in de regio van herkomst niet zelden aangevoerd te worden als grond om beschermd wonen aan te vragen in een andere regio,’ vermeldt de koepel in de donderdag gepubliceerde toelichting. De VNG benadrukt dat dit ‘zeer zeker niet als een gegronde reden’ gezien moet worden.
‘Ook het ontbreken van voldoende gedifferentieerd en passend aanbod in de regio van herkomst is geen gegronde reden. Elke regio dient immers op passende wijze te voorzien in de ondersteuningsbehoefte van de eigen inwoners in (of desnoods buiten) de regio,’ zo vermeldt het document. De aanvrager moet dus altijd bij de eigen centrumgemeente aankloppen.
Wettelijk verplicht
Op basis van de Wet maatschappelijke ondersteuning (Wmo) komen mensen met psychische of psychosociale problemen die niet in staat zijn zich op eigen kracht te redden, in aanmerking voor beschermd wonen in een instelling. De gemeente is wettelijk verplicht hierin te voorzien.
De handreiking bepaalt ook dat de geschillencommissie voor beschermd wonen wordt omgedoopt tot ‘adviescommissie’. Bovendien wordt het ‘bindende’ karakter van de adviezen verduidelijkt. Dit betekent nadrukkelijk niet dat de commissie besluiten neemt. ‘Het bindende karakter moet dusdanig worden gezien dat gemeenten bij hun besluiten het oordeel van de commissie “volgen”.’
Geef een reactie