Aan het eind van het eerste kwartaal 2011 staat de dekkingsgraad, de verhouding tussen bezittingen en verplichtingen, van ABP op afgerond 112%.
Ten opzichte van eind 2010 is dat een stijging van 7%-punt. De dekkingsgraad laat ook in het eerste kwartaal van 2011 een opgaande lijn zien. De dekkingsgraad stijgt van 105% aan het eind van 2010 naar 112% aan het eind van het eerste kwartaal van dit jaar. De stijging wordt voor een belangrijk deel veroorzaakt door een afname van de waardering van de verplichtingen, maar ook door een toename van de bezittingen.
Eind vorig jaar was het fonds nog in zwaar weer en dreigde het herstelplan waartoe de ABP verplicht was niet gehaald te worden. Inmiddels staan de meters allemaal weer in het groen en zal er voorlopig geen sprake zijn van negatieve gevolgen voor de deelnemers aan het pensioen. Sterker nog er kan misschien wel weer gedacht worden aan positieve maatregelen zoals indexering van het pensioen.
Toch is voorzichtigheid troef. Ook dit is slechts een foto, een momentopname. Het ABP en alle andere pensioenfondsen zijn met hun dekkingsgraad nog steeds erg afhankelijk van een grillige economie.
Het resultaat verbeteren door het simpelweg afwaarderen van de verplichtingen geeft niet veel vertrouwen. Kennelijk wordt er dus aardig gesneden in de pensioeonrechten.
Zo worden we door regeltjes geregeerd. Even een dipje in de economie en we hebben weer een probleem. Maar hebben we wel een probleem, of creeren we het probleem zelf.
Wanneer we de pensioenfondsen wat meer tijd geven en bijvoorbeeld de gemiddelde waarde van de beleggingen over een wat langere termijn bezien, schieten we niet in eigen voet. Nu vliegt de waarde soms heel snel onder de grens, mogen ze niet meer beleggen, zakt de vraag en dus de prijs en zwengelen we de negatieve spiraal aan. Met als bijkomende zotheid, dat de fondsen worden gewongen waardepapieren te verkopen, die ze straks weer tegen een hoger waarde moeten kopen.
Kan het nog gekker? En dat allemaal om een paar domme boekhoudersregeltjes.